Confirmation Email Sent

කදුළු කවුළුව

ඇයට මිනිසුන්ගේ නින්දා අපහාස දරා ගැනීම අපහසු විය. සිරිල් වෙනත් ගැහැනියකට ආදරය කර පුතෙකු ලබා සිටීම දැන දැනම ඇයට පවුලේ අයගේ ඔච්චම් ඉවසීම අපහසු විය. එබැවින් ඇය එය අබිරහස් බව මවා පෙන්වූවාය. ඔවුන් එය දැනගත්තොත් තව තවත් කරදර වැඩි වනු ඇත. දැනටමත් තියෙන කරදර හොඳටම ඇතිය.

සඳ සේයාවී

"හැබැයි මං අද කිව්වා කියලා හොඳට මතක තියාගන්නවා නිහංසා.. කවදාහරි දවසක ඔය මුරණ්ඩුකම ගැන තමුසෙටම පසුතැවෙන්න වෙයි.. පොඩ්ඩක් නෙවේ.. මහ ගොඩක් පසුතැවෙන්න වෙයි.." ඔහු ඉදිරියට නැවී දිගුකල දබරැඟිල්ල ඇගේ නාසයේ ගෑවෙන නොගැවෙන තරමට ළං කර රළු ස්වරයෙන් පවසන්නේය.. මෙතෙක් වේලාවක් හිරකරගෙන උන්නු කඳුළු වාන් දමන්නාසේ ඇගේ දෑසින් කඬා හැලෙන්නෙ ඔහුගෙ ඒ වදන්වල බරට.. නිහංසා දෙවරක් නොසිතාම දෑතම ඔහුගෙ බඳවටා දමා ඔහුගෙ වතට බරවන්නෙ ඉකිබිඳිමින්ම.. "බබා..." විමතියෙන් මුමුණන ඔහු ඇගේ නළලත මත දෙතොල තදකරන්නෙ අපමණ සෙනෙහසකින්.. ඇය ඔහුගෙ පපුතුරේ හිස හොවාගෙන ඉකිබිඳිද්දි ඔහු තම දෑඟිලි සීරුවට ඒ හිසකෙස් අතර එහෙමෙහෙ ගෙන යන්නෙ නිහඬවම.. ඔහු

ශාපලත් ප්රේමය

"ඇයි ඔයා මට කැමති වුණේ......." "කැමති හින්ද" "දැක්ක ගමන්......... ? " කැමති හින්ද කිව්වනේ " "ඇත්තටම කියන්න " ඔයා දඩයක්කාරයෙක් වගේ පිරිමියෙක්.."

වසත් සඳ

ස්නේහ නැංගුරම්

ආදරය කියන්නෙ නිවීමක්... රාගය කාමය කියන්නෙ ආදරයේ පොඩි කොටසක් විතරයි... ඒ දෙක නැති වුණා කියලා ආදරේ මැරෙන්නෙ නෑ... මරන්නත් බෑ...

අපි ආයෙත් දවසක

බැහැගෙන යන ඉරේ එළිය එයාගේ කම්මුලක් උඩට වැටිලා දිලිසෙනකොට මං ඒ දිහා බලාගෙන හිටියෙ මහා ලෝබකමකින්. හෙට ඉඳන් මේ හැම දෙයක්ම මට අහිමි වෙනවා නේද කියල හිතෙනකොට දුවගෙන ගිහින් නිල්පාට මුහුදු වතුරට බැහැලා ඈතට ඈතට ඇවිදගෙන යන්න හිතෙනවා මේ දුක ඉවරවෙනකම්ම..! මුහුද තියෙන්නෙ මගේ මූණෙ නෙමේ අරහෙ.. එයා මගෙ කම්මුලෙන් අල්ලල මුහුද පැත්තට හරවනකොට මං එකපාරටම එයාගෙ බෙල්ල බදාගෙන ඒ කම්මුලට රිදෙන තරම් තදට හාදුවක් තිබ්බෙ හිත පාලනේ කරගන්න බැරිම තැන. මේ හිනාව.. ආදරණීය බැල්ම ආයෙම කවදාවත් මගෙ ඇස් ඉස්සරහට එන්නෑ නේද කියලා හිතද්දි මට පිස්සු හැදෙන්න වගේ. මං කොච්චර තදින් එයාගේ මුණ ඇල්ලුවද කිව්වොත් මගෙ නියපොතු පාරත් මුණෙ හිටලා. මේකි

අහංකාර කඳුළු බිංදු

"ඔයා සතුටින් ඉන්න අභී..මේ පව්කාරී අමතක කලා සතුටින් ඉන්න රත්තරං. අර බෝල පැටියවත් බලාගෙන පූර්ණි එක්ක සතුටින් ඉන්නව මගෙ මහත්තයෝ.. මං. යන්නම්.. ආයෙ නොඑන්නම යන්නම්.. ඔයා දන්නෑ අ භී, ඔයා දාල ඇවිත් කොහොමත් මං ජීවත් වුණේ පිච්චි පිච්චී.. දැන් හරි. ආයෙ එහෙම වෙන්නෑ ඔන්න මං අද නිදහස් වෙනව. අන්තිම මොහොතේ ඉල්ලීමක් කරන්නම් අභී. අනේ, මගෙ රාණි අම්මව හොඳට බලාගන්ඩ අභී. " නිසයුරුට කේන්තිය. ඈ උමතුවෙන් දොඩවන්නීය. මිහී.. ඔය පිස්සුව නවත්තල ඇස් ඇරල බලපන්. නිසයුරු මිහිගේ උරිස්ස රිදෙන්නට මිරිකුවේය. අභී.. ඔයා? ගින්න ඔවුන් වටාය.

මැණික

ඇගේ අත් බෑගයේ තිබී එළියට ගත් බුදු පිළිමය ඇය ඔහු අතේ තැබුවාය. "මේක ජිප් එකේ තියන්න.." අවන්ත එය හරව හරවා බැළුවේය. "තැන්ක්ස්.." " මේක මට දාන්න..." හැඟීමකින් ඇගේ සිත ලැජ්ජාවෙන් මිරිකුණේ ය. ඇය බ් රවුන් පේපර් කවරයේ තිබූ රතු වීදුරු වළලු දෙක ඔහු අතේ තිබ්බා ය. අවන්තගේ පපුව පිච්චී ගියේ තාමත් ඇයට කිසිම දෙයක් අරන් දෙන්න බැරි වුණ එකටය. ඇගේ අතේ තිබී ගලවා තමාගේ සුළැඟිල්ලට දැමූ රන් මුදුවට හරියන්න එකක් ඇගේ අතට දාන්න හිතාගෙන හිටිය එකත් කරන්න බැරි වුණා කියා ඔහුට මතක් වුණේ දැන් ය. ඔහු ඇගේ සුදු අත හෙමින් අල්ලා වළලු දෙක දැම්මේ ය. "මේක අපේ ආදරේ සංකේතය අවන්ත. ඒක බිඳෙන දාට මේ වළළු දෙකක් බිදෙයි.." " පිස්සු කතා කියන්න එ

දැහැන්යා

මොනවද කතා කරන්න තියෙන්නේ. මට හිසේ කැක්කුමයි. පිරිමියෙක් එක්ක ඔය විදිහට ගෑනු ළමිස්සියක් ගෙදරකට එන සිරිතක් තියෙනවද, ඊටත් මේ වත්තේ උන්ගේ කටවල්වල හැටි නොදැනද උඹ. ආ.. කියපං සුද්දී.. හෙට වෙනකොට නැති පද හදලා උඹට කැලෑපත්තරයක් ගහයි මේකේ එකාලා. හොඳ වෙලාවට ලොකු එකා ගෙදර නොහිටියේ. නැත්තං වෙන දේ බලාගන්න තිබුණා. පලයං ගිහින් ආපු අතක් බලාගෙන යන්ඩ කියපං. මං මේ උඹට හොඳින් වගේම අන්තිමට වතාවට කියන්නේ. උඹ දන්නවනේ මේ අම්මා කිව්වොත් කිව්වා කියලා. අනික උඹ කිව්වා නේද උඹ වැඩ කරන තැන කිසි කෙනෙක් උඹ ඉන්න තැනක් දන්නේ නෑය කියලා. එතකොට කොහොමද මෙහෙම වුණේ. බයක් හැකක් නැතුව උඹ මොකටද ඒ වගේ මනුස්සයෙක් වත්තට එක්ක ආවේ. මං උඹට කතා

ඒහිපස්සිකෝ

දොරකඩ දෙවොල