Confirmation Email Sent

තරු දෙව්ලි

මිස්ටර් නවම්දෙණිය... ඔයා හිතන්න එපා තරුක මූණමල්දෙණියට මන්තාරා කැමති වෙයි කියලා... මිස්ටර් නාඔටුන්න කවදාවත් එයාගේ කැමැත්තට පිටින් වැඩ කරන්නේ නැහැ ආයුෂ් කෝපයෙන් කෑගැසුවේය. ඔහුට අවශ් ය වන්නේ තමාගේ ආදරය වූ ඇයව රවටා අන්සතු කරවන්නයි. "ඔයා නොදන්න දේවල් ගොඩාක් එතන තියනවා ආයුෂ්... ඒවාට උඹ ලාබාල වැඩියි "මම දන්නවා... මන්තාරාගේ බුදලේ ඔයා ගාව තියෙන්නේ කියලා... මට ඕන බූදලේ නෙවෙයි... ඒ කෙල්ලව... ඒ කෙල්ලට මම පණ වගේ ආදරෙයි... ඒක මිස්ටර් නාඔටුන්නත් දන්නවා... ප්ලීස්... ෆෝන් එක එයාට දෙන්න... ඔයා එක්ක මගේ කතාවක් නැහැ " ආ..දරෙයි... ආදරෙයිද උඹ ඒ කෙල්ලට ඇත්තටම ... නැතනම් ආසයි ද.. ආ... ඒකත් කියලාම හිටපන් " "තමුන්ගේ මි

My ගෝඩ්

'' මගේ දෙයියෝ.. සුභ ආරංචියක්..'' ඇගේ පියයුරු තුඩු දුහුල් සළු අතරින් මගේ නග්න ළය මඬල ස්පර්ශ කරයි. මට කිතියක් දැනේ. පිඹුරු තඩියකු මෙන් ඈ මා වෙළාගෙන ඇත. ගනේෂ් හා බුද්ධි විමතියෙන් අප දෙස බලා හිඳී. විනාඩි කිහිපයක් ගත වෙද්දී වල්ලී මා සිය ග් රහණයෙන් මුදා හැර, උපාසක බැළලියක් මෙන් මා දෙස බලා හිඳී. ඇය කිරි වෙහෙර දෙසට දොහොත් මුදුන් දී නමස්කාර කොට මට යමක් කියයි. '' ත් රිවිධ රත්නයේ ආනුභාවයෙන් අපට දරු පැටියෙක්.. " මගේ සිරුරේ සියළු රෝම කූප උඩු අතට පිහිටා ඇත. ඒ අතර බුද්ධි ගනේෂ් වෙත ඇසක් ඉඟි මරයි. '' මහසෙන්නට හොඳටම දාඩිය දාලා. '' ගනේෂ් එසේ කියන අතරේ වල්ලිගේ සිත මොහොතකට ගැස්සේ. ඇය දෑස් පළල් කොට මා දෙස බලයි. " ව

සඳ අයිති අහසටයි

"ආසයි රත්තරනේ.... මට ගොඩාක් බලාපොරොත්තු තියෙනවා, අපේ වෙඩින් එක පුංචියට ලස්සනට ගන්න ඕනී....එතකොට....ලස්සනම ලස්සන පුංචි කොලු පැට්ටෙක් මුලින්ම..." "ස්.........." සනුක හුස්ම ටිකක් වැඩියෙන් උඩට අදිද්දී චතු තව තවත් රස කර කර කියන්න ගෙතුවා. "ම්ම්........ඊට අවුරුදු දෙකකට විතර පස්සෙ හුරතල් පුංචිම පුංචි හා පැටික්කියෙක් වගේ දූ පැටික්කියෙක්....... චතුගෙ හීන මහමෙරක් තරම්....සනුකට පව් කියලත් හිතුනා, කදුලු වැල් රැවුල් ගස් අතරින් මූණ පුරා දුවද්දී සනුකගෙ මූණෙ මස්පිඩු රිදෙන්න ගත්තා. "අනේ.........ලොක්කියේ......." එකපාරටම icu එක පැත්තෙන් ඇහුණ සද්දෙට සනුකගෙ කල්පනා ලෝකෙ බිදිල ගියා, ගැස්සිලා ගිය සනුක එකපාරටම නැගිට්ටෙ

ශිව්ලි

බකිනි මලට පිනි වැටිලා

බකිනි මලට පිනි වැටිලා....දැන් මම දන්නවා පිනි...රූප නැති වුණාට....කිව්වේ නැති වුණාට...ඔයාගේ හදවතේ කැඩපතින් පෙනෙන රූපය බකිනි මල කියලා....මට සතුටුයි මගෙ දෙයියෝ...වාව ගන්න බැහැ මට....නොකීවට ඒ පින්තූරේ මගේ හිත කොච්චර රිද්දුවද කමක් නැහැ....දැන් කමක් නැහැ...එක්කෙනෙක් නෙවෙයි දහයක් තුරුල් කර ගෙන ඉන්න පින්තූර ඕකේ තියා ගන්න පිනි...ඒ වුණාට ඒවා බලන්න ඉස්සෙල්ලා ඔයා ඉස්සරෝම බලන්න ඕනේ බකිනි මල දිහා කියලා මම දන්නවා...බකිනි මලට පිනි වැටිලා තියන කොට කොච්චර ලස්සනද...ඒ ලස්සන නැති කරන්න එපා මගෙ රත්තරං....බකිනි මිමිණුවේ දරා ගත නොහැකි සතුටක් හදවතේ ගුලි කරගෙනය. විදි වේදනා සියල්ල දියවී ගියාසේ ඇයට දැනිණි.

අහස සේ ඔබ

"ආදරේ කියන්නේ ලොකු පරිත් යාගයක් සර්..." "ඒ පරිත් යාගය මහ දුකක් කාංචනා...." "මං කවදාවත් මොනම හේතුවක් නිසාවත් දාල යන්නෑ... ආපහු...." "ආදරේ වෙනුවෙන් කරන පරිත් යාග මහ මෝඩකමක් කාංචනා... එදා ඔයා මං එක්ක යන්න ආවා නම් අද අපි කොහෝ හරි සතුටින් ඉන්නවා... ජූඩිගෙ වයසෙ දරුවො තුන්හතර දෙනෙකුත් එක්ක... ඔයා මැරෙන්නෙත් නෑ... අර අම්මා තනි වෙන්නෙත් නෑ... මං කාළකන්නි දුකක් විදින්නෙත් නෑ. අපේ ජීවිත අපරාදෙ..." "එහෙම ගියා නම් මේ තරම් සැප සම්පත් පිරිච්ච ජීවිතයක් ඔයාට ලැබෙන්නෑ... ඔයා අපිත් එක්කම වැටිලා දුක් විදියි..." "මොන දුකක් වින්දත් අපි එකටනේ...මං එඩ්නට හැම යුතුකමක්ම වගකීමක්ම කළා...දූටත් එහෙමයි... නමුත් මං පතපු ජීවි

සුවට නිදන්නේ

රන් කෙන්දෙන් බැඳ

වලව් පුතා

ඇයි මාව මෙහෙම අරන් ආවේ '' මට ඕන නිසා ' 'ගමක් ඉස්සරහා. මං කොහොමද හෙට ගමට යන්නේ " '' අවුරුදු කුමාරිට ගියේ කාගෙන් අහලද ? එදා කොළඹ ගියා. අද රූපේ පෙන්නන්න ගියා. '' විභංග දත්මිටි කාගෙන කිව්වේ යෙහංසා දිහාට වියරු බැල්මක් හෙලලා. '' මං එදත් ඉවසුවා. අදත් ඉවසන්නද කියන්නේ? මොන මගුලකටද තමුසෙ අර ජරාවක් ඇදගෙන ෂෝ පෙන්නන්න ගියේ. '' කේන්තිය දරා ගන්න බැරුව යෙහංසාට පහර දෙන්න බැරි කමට විභංග නැගිටලා දොරකඩ තිබ්බ මල් පෝච්චියට පයින් ගැහැවා. " අසරණකමට විභංග අසරණකමට.... පොඩ්ඩා ගොඩක් කල් ඉදලා කියන්නේ ටීවී එකක් අරං දෙන්න කියලා. දිනුවම තෑග්ග ටීවි එකක් නිසයි මං තරගෙට ගියේ. මට විශ්වාසයක් තිබ්බා දිනන්න පුළුවන් කියලා'' විභංග යෙ

සුපෙම් පාරමි

සුළඟ හෙමින් හැමුවාවේ

දෙවියනේ ඔයා කොහෙද මෙහෙ.....?" දෑස විසල් කරගත් මා ඇසුවේ අතිශය පුදුමයෙනි. උස් වූ මගේ ස්වරය අභියස ඔහුට තව තවත් සිනහ පහළ විය. කාර්යාලීය ඇඳුමෙන් සැරසී සිටි ඔහු වෙතින් වෙහෙසකර බවක් පළවුන ද ඒ දුඹුරුවන් දැසේ වූ නොසැලෙන බව බිඳකුදු නොවෙනස්ව පැවතුණි. මට වඩා වසර දහයක් පමණ වැඩිමල් වුවද කයිල් බොහෝ කඩවසම් යැයි හැඟුනෙන් මට ඒ පිළිබඳ සියුම් ආඩම්බරයක් නොදැනුනා නොවේ. "ඔයා තවත් ලස්සන වෙලා සැමී...... චූටි බයිසිකලේකුත් තල්ලු කරන් පල්ලම බහිද්දී මං හිතුවෙ ඉස්කෝලෙ යන කෙල්ලෙක් කියල..... ඔයාගෙම පන්තියේ ළමයිනුත් ඔයාට ඇහැදානව ඇති කියලා මං කිව්වෙ බොරු නෙමේ... ඔහු පවසන කල මම හඬනගා සිනාසුනෙමි. කයිල්ගේ පැමිණීම මට සතුටක් ගෙන දු

රන් දුහුවිලි