Confirmation Email Sent

කන්දක් සේමා

නූපා ජපානයේ නීගතාවට යන්නේ සකුරා මල් පිපුණු අරුමය බලන්න නෙවෙයි. තමුන්ගෙ රටේ සමාජ ආර්ථිකයයි, සංස්කෘතියයි, දේශපාලනයයි නූපාව ජපානයට පිටුවහල් කරනවා. නූපා, නීගතාවෙ සන්ජෝ නගරයෙ සැරිසරන්නිය වෙන්නෙ කවුරු හරි සොරා ගත්තු තමුන්ගෙ තරුණ ජීවිතය නැවත සොයා ගන්නයි. සුමිකාවා පරම්පරාවෙ මළවුන් ඇවිත්, ලංකාවෙන් ආව ඥාතියා ප් රතික්ෂේප කළාට, සන්ජෝ නගරයෙ සැරිසරන්නිය - නගරයටයි, එහි සංස්කෘතියටයි බද්ධ වෙනවා. පෙකණි වැලේ එල්ලිච්ච පුංචි කලල දෙකක් උපන් රටේදියි, දීග ගිය රටේදියි එළියට ඇදලා දානවා. මේ සැරිසරන්නිය සොයා යමු.

මධුර මන්තර

ඔවුහු නෛහසේ දිව මතුර ලුහුබැඳ ගියහ. ගර්හාවේ කිණිසි තුඩ පසුපස හඹා එද්දී ගමන අත් නො හළහ. දයාවද, ආදරය, කරුණාව හා ළතෙත් බවද සංගායනා කරන්නා වූ දිව මතුර අසන්නට යන මග සම්මුඛ වු නිල් දිය දහරා ද විටෙ රළු විය, රළු පරළු විය කපුරු මල් කිණිසි තුඩගින් සිඳ බිඳ ලූවද පුසඹ එලෙසින්ම ශේෂ විය. ඔවුහු මං සලකුණු නොතිබුණු මගක මං සලකුණු තබා ගියහ.

ඉටි පහන්

"ඉටිපහන් නව කථාවේ වින් යාසය පිටතින් එල්ලූ සැරසිල්ලක් සේ නොවී, කථාවේ ප් රවෘත්තිය සමග අත් යන්තයෙන්ම බද්ධ වෙයි. එහෙයින් එහි චරිත, කියවන හද ප් රකම්පිත කරයි. දෙකොන දැල්වූ ඉටිපහනක් වැනි මෙහි ප් රධාන චරිතය තමා උපන් අඳුර තමාගේම වූ මද එළියෙන් එළිය කිරීමට වෙහෙසෙයි. දැල්වන පහන් සිළ කරා එන්නා සේ තමා වෙත එන සමහර චරිත මෙරුන් මෙන් පිළිස්සී දැවී යනු ඇය දකියි. අවසානයේ තම දුබල එළිය ගෙවී ගිය විට, මහා අඳුර යළිදු හාත්පස වසා ගන්නා බව ද ඇය දනී. ඉතින් ඇය කුමක් කරන්නද? ඇයට ඒ නිසා නොදැල්වී සිටිය හැකිද?" ආරියවංශ රණවීර

දිගැසිය

නිරූප රූප

ගගනත තරුමිණ

කටු රැදුණු කිනිති අග සුසුදු පෙති විහිදාන පිපී හිනැහෙන්න මේ කාලයයි... කටු ඇනී රිදුම් දෙන හදවතේ කොනක රැඳි රිදුම් දෙන මතකයට සමුදෙන්න කාලයයි... කඳුළු වියළුණු නෙතට සැනසුමක් සමඟ විත් සිනාමල් පුබුදන්න වෙලාවයි..

අන්න බලන් මල් වැස්සක්

ජීවිතේ මහ රුදුරු දුර්ගය ඇවිද යන විට නිමක් එයි තුරුලතා පිරි සොඳුරු නිම්නය සුනිල දිය පිරි විලක් වෙයි ආදරේ දුක සුසුම ලතැවුල මතක කාලය රැගෙන යයි කඳුළු පිසගෙන බලාගෙන ඉමු හිනාවෙන්නට දිනක් එයි

නිල් මිහිලිය

ඕෂෝ - මුනිවර පිළිසඳර

අලියා සහ අන්ධයෝ

මෙයට අඩ සියවසකට පමණ පෙර, පේරාදෙණි සාහිත් යය අරබයා වික් රමසිංහයන් හා සරච්චන්ද් රයන් අතර සංවාදයක් පැන නැඟී තිබුණු මොහොතක, ඒ වන විටත් විශිෂ්ට කවියකු, කෙටිකතාකරුවකු හා විවාදාපන්න නවකතාකරුවකු ලෙස නමක් දිනා සිටි තරුණ ගුණදාස අමරසේකර අතින් ලියැවුණු මේ කෘතිය, නූතන සිංහල ප් රබන්ධ සාහිත් යය - නවකතාව, කවිය, විචාරය එක සේ ගැඹුරින් විමැසුණු මුල් ම කෘතිය යි. සිංහල නවකතාව, කෙටිකතාව, කවිය හා නිර්මාණකරණය සඳහා ඇවැසි බස නිමවාගැනීම වෙනුවෙන් අමරසේකර ගේ කැප වීම - පැරැණි නූතන ගද් ය පද් ය මෙන් ම ලොව විවිධ දේශයන්හි පහළ වූ සාහිත් ය කෘති හා විචාර මතවාද හැදෑරීමට ද, ඒ අනුව සතතාභ් යාසයෙහි යෙදීමට ද - දැරූ ප් රයත්නය මොනවට කියා

අමතක වූ උරුමය කවන්ධයට හිසක්

ශ් රී ලංකා නිදහස් පක්ෂය මෙ රට වූ මාක්ස්වාදීන් සමඟ එක් වී 70-77 කාලය තුළ අනුගමනය කළ සමාජ-ආර්ථික ක් රියාදාමය දිගට ම ගෙන යන ලද්දේ නම් මේ රට අද වන විට සිය ස්වෛරීභාවය රැකගැනීමට සමත් වූ රටක් බවට පත් වීමට ඉඩ තිබුණු අතර සාමකාමී තෘප්තිමත් සමාජයක් අත් කරගැනීමේ අවස්ථාව ද අපට තිබුණු බව ඇතමකු ගේ මතය වෙයි. මේ නිගමනය මුළුමනින් බැහැර කළ හැකි නො වේ. එහෙත් මේ රටේ ජනතාව 77 දී ඒ සමාජ-ආර්ථිකය ප් රතික්ෂේප කළ බව අපි දුටුවෙමු. ඉන් පසු අප ගේ පාලකයන් කටයුතු කර ඇත්තේ සිංහල- බෞද්ධයා මානව හිතවාදී සමාජවාදය මුළුමනින් බැහැර කළ පිරිසක් ලෙස සලකා බව පෙනේ. ඒ ප් රතික්ෂේප කිරීමට මූලික හේතුව මානව හිතවාදී සමාජවාදය එපා වීම නො ව ඒ පෙර

සංක්රාන්ති සමයක

රුසියානු කෙටිකතා

තම හදවත තියුණු උලකින් පසාරු කරගෙන ගියාක් මෙන් ඔහුට දැනිණි. ඔහු එක් වර ම විහිළු තහළු කිරීම නැවැත්වී ය. එ තැන් සිට ඔහු තුළ හා අවට හැම දෙයක් ම වෙනස් වන්නට පටන් ගත්තාක් මෙන් විය. ඔහු හැම දෙයක් දෙස ම ඉඳුරා වෙනස් ආකාරයකින් බලන්නට විය. - ගොගොල් (හිම කබාය) මේ කතා සංග් රහයට අයත් එක් එක් කතාව එ වන් භාවමය කම්පනයක් සහෘදයා තුළ ඇති කරලීමේ ශක්තියෙන් යුක්ත ය. මානව ඉතිහාසයේ උදා වූ ශ් රේෂ්ඨ ම සාහිත් ය නිර්මාණාත්මක යුගයක් නියෝජනය කරන ඒ කතා සැබෑ සාහිත් ය නිර්මාණයක් සතු ශක් යතාව පිළිබඳ වත් ඒ නිර්මාණ බිහි කළ නිර්මාතෘවරුන් පිළිබඳ වත් අප තුළ විස්මයාවහ හැඟීම් ජනිත කරවයි. * පද්මහර්ෂ කුරණගේ මහතා පනහ දශකයේ දෙ වන භාගයේ දී

දෙව් ලොව ගිය පිදුරු පාල