Confirmation Email Sent

පිය සටහන් මැද

"රශී..." "මට මැරෙන්න දීපං දස්සා... මට මැරෙන්න දීපං..." හැරී නොබැලුවත් මිතුරා පැමිණ ඇති බව දැනුණු හෙයින් ඒ හඬ පෙර තරම් වියරු නැත. "මැරෙන්න තරම් ප් රශ්නයක් උඹට තියෙනවද රශී..." දසුන්, රශ්මිතගේ මනස නිරවුල් කරනු පිණිස නිවුණු හඬින් ඇසීය. "මාව පිච්චෙනවා බං... ඇත්තටම පිච්චෙනවා...." "ඔය උඹට නින්ද නැති නිසා..." නින්ද නොයාමේ රෝගය නිසා මිතුරා වසර ගණනාවක් පුරාවට විඳින දුක හැබැහින් දැක තිබූ දසුන් අනුකම්පාවෙන් යුතුව කීවේය. "එහෙම වෙන්න මොකක්ද මං කරපු පව.... කියපං දස්සා... මොකක්ද මගෙන් වුණ පව....?" ඔහු ඇසුවේ වෙව්ලන සුළු කටහඬෙනි. "උඹ අපි තරම්වත් පව් කරන එකෙක්ද රශී. මං දැක්ක හොඳම කොල්ලා උඹ.... සිරාවට..." දසුන් ම

වතුසුදු

වතුසුදු ....මගේ ජීවිතේ දැන් ඔයාට හංගන කිසිම දෙයක් නෑ. පුදුමාකාර නිදහසක් මගෙ හිතට දැනෙනවා. ඒ නිදහස ගැන වචන ගලපන්න මට තේරෙන්නෙ නෑ ....ඒත් පුතේ අවසාන වතාවට මේ ටිකත් ඔයා අහගන්න. තමන්ගේ දරුවෙ වෙනුවෙන් හිතා ගන්නවත් බැරි තරම් කැපවීම් කරන දෙමාපියෝ මේ ලෝකේ අනන්ත අප් රමාණයි. ඒ හැම දෙයක්ම අවසානයේ ප් රාර්ථනා කරන්නේ දරුවන්ගේ සතුට දියුණුව විතරයි....පුතේ...ඔයා දුක් විඳිනවා බලන්න තරම් මේ අම්මගෙ හිත ශත්කිමත් නෑ. මගේ දුර්වලකම ඔයා පුතේ.....මගේ ජීවිතේ දුර්වල තැන තමයි ඔයා වෙනුවෙන් ආදරේ පිරුණ මේ හදවත....

මෞලි

"තිලකේ තම සුරතේ ගුලි වී ඇති සුන්දර කහ පුෂ්පරාගය ගැන සිහින මවමින් සිටියදී එම ලොබිය හරහා පැමිණි පුද්ගලයෙකු පහත් හඬින් උගුර පාදමින් තිලකේට පෙනෙන සේ කුඩා කොළ කැබැල්ලක් ඔහුගේ දෙපා මුල අතහැර දමා ඉක්මන් ගමනින් යන්න ගියේය. ආයතනයේ සේවය කරන සාමාන් ය සේ වකයෙක්යැයි සිතිය හැකි එම පුද්ගලයා කළ ක් රියාව හරිහැටි වටහාගත හැකි නොවුණද තිලකේ පහත් වී එම කොළ කැබැල්ල අතට ගත්තේය. පසුව ආයතනයේ ඇස් මට්ටමට අසුවන සෑම අස්සක් මුල්ලක්ම නිරීක් ෂණය කළ ඔහු කිසිවෙකුගේ අවධානය තමා වෙතට යොමු වී නොමැති බව දැනගෙන හොර රහසේ එම කොළ කැබැල්ල දිග හැරියේය. කිළිටි වූ එම කොළ කැබැල්ලේ කලබලයෙන් මෙන් ලියා තිබූ පේළි දෙකකින් යුතු පණිවිඩය දුටු තිලකේග

නිල් කට්රොල්

මෙය ,මින් වසර එක්දහස් පන්සියකට පෙර රළු ගල් කුළෙක තම රාජධානිය ගොඩ නැඟු කාශ් යපගේ කතාව පමණක් නොවේ. ඒසේම උප්පත්තියෙන් කුල හීන වූ පවට අනේක දුක් පීඩා විඳි උපුලීගේ කතාව පමණක් නොවේ. මෙය ඔබ මා දන්නා වූ හා නොදන්නා වූ ගුප්ත සිත්තරයෙකුගේ ද අද්භූත ආදර කතාවයි.

ආදරණීය වික්ටෝරියා

1860 දශකයේ ලංකාවේ දුම්රිය ගමනාගමනයේ ආරම්භයත්, 1880 දශකයේ තේ වගාවේ හඳුන්වාදීමත්, එසේම 1873 වර්ෂයේ ඓතිහාසික පානදුරාවාදයේ මැදිහත්වීමත් අතරමැද රට පුරා ශීඝ් රයෙන් ව් යාප්ත වූ අරක්කු රේන්ද ව් යාපාරයේ කතාව 'ආදරණීය වික්ටෝරියා' නවකතාවට පසුබිම් වෙයි. ඔහුගේ ලෝකයේ පරමාදර්ශය වුයේ ඇයය.එසේම නම කියු සැණින් දත් අරක්කු රේන්දරාළ කෙනෙක් වන්නට ඔහු තුළ බලාපොරොත්තු දැල්වුයේද ඇයය.එපමණකුදු නොව තුංග පොල් ගසක් තරමට තරව මුල් දරා වැඩෙන්නට ඔහුගේ හෙවනැල්ල වුයේ ඇයය.

මාගම් සෝලිය

මාගම් සෝලිය රචනා වී තිබෙන්නේ යථාර්ථය ඉක්මවා ගිය රීතියකිනි. එය ඉන්ද් රජාලික යථාර්ථවාදය නැතිනම් අධියථාර්ථවාදය යන වචන වලින් අපට හඳුන්වා දිය හැකියි. මාකේස්, අයියන්දේ වැනි ලතින් ඇමෙරිකානු නවකතාකරුවන් හරහා අප මේ වචන හඳුනා ගන්නේ අද ඊයේ වුව ද අපේ සාහිත් යයේ දිගට ම මේ සම්ප ් රදායන් තිබුණු බව ඉතා පැහැදිලිය. කෙසේ නමුත් මොහාන් රාජ් මඩවල මේ සම්ප ් රදායන් ආනයනය කරන නවකතාකරුවෙක් නොවේ. ඔහු මේ පොළවේ පය ගසා ඇති චරිත අධියථාර්ථවත් ලෙස හසුරුවා තිබේ. එබැවින් එවැනි චරිත හෝ සිදුවීම් අභව් ය යැයි අපට නොදැනේ. මේ නවකතාවේ තිබෙන විශිෂ්ටත්වය එයයි. වරින් වර නතර කර මා මේ පොත කියෙව්වේ ඉක්මනට ඉවර වේය කියන බිය මා දැඩිව වෙළා ගත්

දිගැසිය

මම ඔබ සොයමි

සිය සිය පත් සිය

විවාහයයි.විවාහ මංගල් යයි කියඅන්නෙ කාරණා දෙකක්. රත්නාවලී පරපුරක ගමන්කාරිය වුණා. පියුමන්ති හෝටලයක මගුල ගත්තු මේ පරම්පරාවේ පළවැනියා. ගුණරුවන්ව කසාද බැන්දෙ වසන්ත මඟ ඇරලා. ආමිතේෂ් යන්න ගියා හරෝ හරා මහා දේව! ධනංජය උදව්වට ආ මිතුරා. ගෙදර හැම ජල කරාමෙකින්ම ගලාගෙන ආවේ සල්ලි.අශාන්තිගෙයි අගස්තිගෙයි මංගල්ලෙට දිව් ය පුත් රයොත් එන්න ඇති. රොමෙතො සම්ප් රදායට පා පහරක් දීලා තමන්ට ඔ්නේ කසාදේ කරගත්තා.හෙව්වේ හොද මනුෂ් යයෙක් වර්ෂා දෝනි ඔයා හරි පුංචියි ඒ්ත් වර්ෂා දැන් යෂ්ටිය නුඹටයි.

නිරූප රූප

අන්න බලන් මල් වැස්සක්

ජීවිතේ මහ රුදුරු දුර්ගය ඇවිද යන විට නිමක් එයි තුරුලතා පිරි සොඳුරු නිම්නය සුනිල දිය පිරි විලක් වෙයි ආදරේ දුක සුසුම ලතැවුල මතක කාලය රැගෙන යයි කඳුළු පිසගෙන බලාගෙන ඉමු හිනාවෙන්නට දිනක් එයි