Confirmation Email Sent

විලාසිනියකගේ නික්මයාම

අතිශයින්ම සුන්දර කාන්තාවක් වුවද ඇයට තෙවරක්ම කනවැන්දුම් වීමට සිදුවේ. සරාගී බවින් මිදි වීරාගී වීමට ගන්නා තැන හිරු දුටු පිනි සේ ව් යර්ථ වෙද්දී ඈ තම මෙහෙකාරියගේ පුතා සමග කාම පාශයේ බැඳීම සඳහා හේතුවක් නොදන්වාම වෛද් යවරියක වූ දූවත්, වතු අධිකාරිවරයෙකු වූ බෑනාත් තම නිවසින් පන්නා දමයි. මේ අතර තම ප් රේමවන්තයාට තේ කෝප්පයක් පිළියෙළ කිරීමට ගොස් ගෑස් ටැංකිය පුපුරා ඇගේ කේෂාන්තයේ සිට දෙදණ දක්වා පිළිස්සී, අන්ධව වසර ගණනක් දුන් විඳ මිය ගියාය. අවසානයේ දී තුසිතාගේ පිළිසරණයට එන්නේ තම නිවසින් පන්නා හරින ලද දුවත්, බෑනාත් පමණි. මෙම සුන්දර අන්දරය ද ප් රවීණ ලේඛක තිලක කුඩාහෙට්ටි සූරීන්ගේ විශිෂ්ට නිර්මාණයකි.

මුක්කරු ගොඩැල්ල

මුක්කරුන් යනුවෙන් හැඳින්වෙන්නේ පැරණි රජ දවස ඉන්දියාවේ සිට මෙරටට මැණික් ගැරීමට ආ ජනවර්ගයකි. මේ පිරිස මැණික් හාරා ගොඩගෙන වයිරෝඩි සහ ආරනූල් වැනි මැණික් වර්ග හෑරූ වළටම දමා වසා ගිය බව කියන්නේ ඒවා පනුවන් කෑ නොවටිනා මැණික් යැයි වැටහීමකිනි. එයට හේතුව එහි ඇති නලියන ස්වභාවයයි. නූතනයේ පතල්කරුවන් අතර මෙම වටිනා මැණික් ඇති ස්ථාන මුක්කරු ගොඩැලි ලෙස හැඳින්වේ. මෙම නවකතාව එවැනි පතලක වාසනාව සොයා ගිය පතල්කරුවකුගේ කතාවයි.

ස්කාලට් පිම්පර්නල්

අසංක් ෂිප්ත සිංහල පරිවර්තනය 1789 වසරේ ඇරඹුණු ප් රංශ ආණ්ඩු විප්ලවයත් සමඟ රජ පවුල ගිලටීනයට කැප කළ ජනරජවාදීන්, කුලීනයන් සමූල ඝාතනය කර දැමීමට පටන් ගත්හ. මෙහි දී ස්කාලට් පිම්පර්නල් නමින් හැඳින්වෙන අද්භූත පුද්ගලයා, ගිලටීනයට කැප වූවන් ජනරජවාදීන් අතින් උදුරා ගෙන යයි. මෙය ඔවුන්ට හිසරදයක් බවට පත් වූයෙන් ජනරජවාදී වොව්ලන් නම් වූ රාජ තාන්ත් රිකයා, ස්කාලට් පිම්පර්නල් අල්ලා ගැනීම සඳහා එංගලන්තයට එයි. සර් පර්සි බ්ලැකර්නි, මාගරින් නං ජුත්, ආමොන්ද් සර් ඇන්ඩ්රාරු වැනි චරිත සමඟ චොව්ලන්ට ගැටීමට සිදු වෙයි. ඔහුට ස්කාලට් පිම්පර්නල් අල්ලා ගැනීමට හැකි වෙයි ද? මුල පටන් අග දක්වා ම කුතුහලය දනවන සිදුවීම්වලින් ගහණ, සිය වසක්

ලේ තැවරුණු රෝස මල් - දයාවංශ ප්රකාශන

සුප් රකට විද් යාඥයෙකු විසින් නිර්මාණය කරන ලද අරුම පුදුම සේප්පුවක්... ඒ සේප්පුව බිඳ එහි තුළ වූ වටිනා මුතු මැණික් මංකොල්ල කෑමට සැරසෙන බිහිසුණු හොර හවුලක්... ඒ බිහිසුණු හොර හවුලට මැදිවුණු රූමත් තරුණියක්... ඔවුන් සියලු දෙනා ගමන්ගත් ලෙයින් නැහැවුණු මගේ් අවසානය කුමක්වී ද? අවසානයේ පිණි තැවරිය යුතු රෝස මලක ලේ තැවරීම සිදුවුණි ද? සිදුවී නම් ඒ කාගේ වරදින් ද? ඒ සියලු දෙනාගේ ඉරණම් ලියවී ඇති ත් රාසජනක නවකතාවයි...

මගේ මවගේ රහස

එගොඩහ යන්නී

කිවිඳියක, ගේය පද රචිකාවියක, කෙටිකතාකාරියක මෙන්ම, සඟරා සංස්කාරකවරියක ලෙස ද සිනුවර සිංහල ප් රජාව අතර දශක තුනක් තිස්සේ සිය නම රැන්දූ මලී දිසානායක තම සාහිත් ය ගමනේ ඊළඟ පියවර තබමින් නවකතාකරණයට පිවිසෙන්නේ "එගොඩහ යන්නී කෘතිය සමගිනි. සාහිත් යමය ත් රෛමාසිකයක් ලෙස සිංහල සඟරාව සංස්කරණය කරමින් සිනුවර අංකුර සිංහල ලේඛකයින්ට තම නිර්මාණ බෙදා ගැනීම සඳහා තෝතැන්නක් සපයා දුන් ඇය, ඉනික්බිති සිනුවර ලේඛකයින් අතින් බිහිවුණු සිංහල සාහිත් ය කෘති විශාල සංඛ් යාවක අත්පිටපත් සෑදීම සඳහා උපකාර කළාය. ඒ අත්වැල උපයෝගී කරගෙන එගොඩ ගිය අප සියලු දෙනාටම *එගොඩහ යන්නී කෘතියේ ආගමනය විශාල ආස්වාදයක් වනු නොඅනුමානය. "එගොඩහ යන්නී" නවකතාව ගො

නොපෙනෙන ලොව අද්භූත කතා - 2 - යක්ෂාවේශය

වෛද් ය හෙන්රි පෙරේරා මුඛ ආවරණයක් පැළඳ සැත්කම් පිහියද රැගෙන මෘත ශරීරාගාරයට ගියේ අදාළ කොටස් කපා පරීක්ෂණ කරන්නටය. සේවකයාත් සමග එහි ඇතුළු වූ ඔහු කෝ මිනිය මේකදැයි විමසුවේ වටපිට බලමිනි. මේක තමයි සර්.. කියමින් සේවකයා මිනිය වසා තිබූ රෙදි කඩ ඉවත් කළේය. ටික වේලාවක් ඒ දෙස බලා සිටි වෛද් යවරයා සැත්කම් පිහිය අදාළ තැන තිබ්බා පමණි. එකවරම මිහියේ කට ටිකෙන් ටික ඇරෙන්නට පටන් ගත්තේය. අහංකාර දොස්තරට මින් පෙර මෙවැනි සිදුවීමක් නොවී තිබුණ හෙයින් පසෙකට විසි වී දෙඅත් එසවිණි. ඔහු නැවත බලා සිටියේය. ඒ සමගම දිව පිටතට එද්දී පියවී තිබූ දෙනෙත්ද ඇරෙන්නට විය. හෙන්රි පෙරේරා කෙතරම් බිය වුයේද යත්, කෑ ගසා පැන දුවන්නට සැරසෙද්දී විදුල

මීටර් 100

ලේඛකයකු වෙන්න කැමති ඕනෑම කෙනෙකුට තමන්ට ආවේණික ශෛලියක් ගොඩ නඟා ගන්න තම නිර්මාණ තුළින් මඟ පෙන්වන ලේඛකයන් රැසක් අප අතර ඉන්නවා. ඒ අතරින් මට මගේ ම රචනා ශෛලියක් ගොඩ නඟා ගන්න උදවු වුනා, ලේඛකයන් කීපදෙනෙක්. මුනිදාස කුමාරතුංග, රැයිපියෙල් තෙන්නකෝන්, ඒ. ජී. ගුණරත්න, ඇස්. පී. පෙරේරා, ඒ. එච්, පියසේන ඉන් ප් රධානයි. එයින් ඇස්. පී. පෙරේරා, ඒ. එච්. පියසේන දෙන්නා ම ගුරුවරුන්. ඇස්. පී. පෙරේරා ඉගැන්නුවෙ කොළඹ ආනන්දෙ. ඒ. එච්. පියසේන ඉගැන්නුවේ කොළඹ රාජකීය. මම ඉගෙන ගත්තේ නුවර ධර්මරාජයේ නිසා මට ඒ දෙන්නා ඇසුරෙන් ඉගෙන ගන්න වාසනාව ලැබුණේ නැහැ. ඒත් ඔවුන්ගෙ නිර්මාණ කියවන්න ලැබුණා, පොත්වලින්. ඔවුන්ගේ නිර්මාණවලින් අපට ලියන්න

වසන්තයේ අග

අප කුඩා සන්දියේ සිට ගුවන් විදුලියෙන් අසා දැනගත්, පුවත්පත් සඟරාවන්හි පළට කළ යශෝඝෝෂා නැංවූ කපිල කුමාර කාලිංග සැබෑ සුළවතෙකි. නිරන්තරයෙන් කෘතීන් හදාරන පාඨකයෙකි. රසානන්දනීය අර්ථ සම්පාදනය කරන ප් රකාශනයෙහි නිර්මාණවේදියෙකි. කවිය, නාට් යය, කෙටිකතාව, නවකතාව, විත්ති රචනා විෂයයෙහිලා කීර්තිමත් ඔහු සුභාවිත ගීත ප් රබන්ධකරණයෙහිලා විශද කළ කවිතා ගුණය, පිළිබා සවිය අපරිමිතය. නිසර්ග සිද්ධ කවි කුසල බලයෙන් පරිණත හෙතෙම උභය භාෂාවන්හි හසළ දැනුමැති ඉන් නිපුණතා පළකළ සුධීමතකු බැව් අමුතුවෙන් කියයුතු නැත. වසන්තයේ අග' ගීතය ඇතුළු මනෝරම් ය ගීත ගණනාවක් පබැඳීමෙන් ගීත ආකෘති, තාල, නාද, ලය, ස්වර, ශ් රැති, රිද්ම රටා, කාව් යොක්ති මැන

සියවැන්නී

"කිසිම උද්වේගයක් නැති, ගැටුමක් නැති, සමාජ දේශපාලන අන්තර්ගතයක් නැති, සරල පුද්ගල මනෝභාවයක් ගැන නවකතාවක් ලියන්න පුළුවන්ද කියලා අපි ඒ දවස්වල වාද කළා මතකද? "ඔව්. එත් මේ වෙද්දි නෑ කියපු හැමදේම කවුරුත් නොහිතපු විදිහට ඒ කතාවට ඉබේම කඩා වැදිලා ඉවරයි. චූල පුද්ගල මනෝභාවයක් මේ විදිහට සමාජ දේශපාලන ගැටුම් එක්ක පැටලෙයි කියන එක ටිකක් අවිශ්වාසනීය, අභව් ය සිදුවීමක් නෙමෙයිද? "එතකොට චූල පුද්ගල මනෝභාවය මහා දේශපාලනේටත් බලපෑම් කරලා මිනිස්සු කීපදෙනෙක්ගේ හරි ඉරණම වෙනස් කළා කියන එක ඊටත් වඩා අවිශ්වාසනීය නැද්ද?" "මට නම් ඔය හැමදේටම වඩා අභව් ය සිදුවීම තමයි මම තාමන් නිශ්චල ඡායාරූප දිහා බලාගෙන වර්ණ රසිකාගේ කවියෙන් හිත පාරවා ග

ප්රේම පුරාණය

යම් යුගයක ඉතිහාසය පිළිබඳව අපට දැනගත හැක්කේ ඉතිහාස පොත්වලින් පමණක් නොවේ. ඉතිහාස පොත්වලත් ඇත්තේ ප් රබන්ධ හෙවත් කතුවරයාට අභිමත කතා බව නූතන විචාරකයින් පෙන්වා දී තිබේ. ඒ නයින් බලන කල ජීවිත කතා ද එකී යුගය නිරූපණය කිරීමට අපට වටිනා පිටුවහලක් සපයයි. ප් රේම් දිසානායක 70 ගණන්වල අග භාගයේ සිට වර්තමානය දක්වා සංස්කෘතික ලෝකයේ වැදගත් භූමිකාවක් රඟ දැක්වූ චරිතයකි. මෙම කාලය තුළ ඔහු අප නූතන සංස්කෘතියට එක්වුණු සිනමාව, සංගීතය, නාට් යය, පුවත්පත්, සඟරා සහ පොත් ප් රකාශනය දියුණු කිරීමට වටිනා සේවයක් කළේය. ඔහු ඒ සෑම ක් ෂේත් රයටම ඔහුගේ කලාත්මක හා සාහිත් ය දැනුම ප් රායෝගිකව මැදිහත් කළේය. කලක් ඔහු සමඟ ළඟින් ඇසුරු කළ කෙනෙක් හ

වටපිළ

හෙළ ගොවිතැනේ මහිමය වන්නේ සොබාදහම ජීවිතය කර ගැනීම ය. කුරුලු පාළුව ඊට එක් නිදසුනකි. මන්ද කුරුලු කොබෙයියෝ කෙත් යායේ පණු රෝග මර්දනයට උදව් කළෝ ය. ඊට හිලව්වට ගොවීහු කෙත්යායෙන් කොටසක් කුරුල්ලන්ට පවරා දුන්හ. එහෙයින් රිසි ලෙස වී ඇට කෑමට දැක් වූ ලොල්කම නිසා කුරුල්ලෝ යාය අත්හැර නොගියෝ ය. එය සශ් රීක ගොවිතැනට අත් යවශ් ය පරිසර සාධකයක් විය. එබඳු වැව් ගම්මාන ජීවන සම්ප් රදායයන්ගෙන් පොහොසත් සංස්කෘතික අංග ගණනාවක් පිළිබඳ රසවත් සත් ය තොරතුරු රැසක් වටපිළට එකතු වී ඇත.