Confirmation Email Sent

දිරිය දියණිය

වර්ෂ 2015 දී මිලියන 1.2කට වැඩි ප් රමාණයක් සරණාගතයින් යුරෝපයට සංක් රමණය විය. මම ද ඔවුන් අතරින් එක් සංක් රමණිකයෙකු වෙමි. නිකම්ම නිකන් නොම්මරයක් නොවන අප සියළුදෙනාම මනුෂ් යයින් වන අතර, අපට කියන්නට කතාවක් ඇත. මේ මගේ කතාවයි. උපතින්ම දෙපා ආබාධිතයෙකු වූ අවුරුදු දාසයක් වයසැති නිව්ජන් මුස්තාපා සිරියාවේ ඇතිවූ, බිහිසුණු සිවිල් යුද්ධය හේතු කොටගෙන රටින් පිටවන්නට බල කෙරෙන තෙක් අලෙපෝ නගරයේ ඔවුන් ජීවත් වූ ගොඩනැඟිල්ලේ පස්වෙනි තට්ටුවේ පිහිටි සිය නිවසෙන් එළියට ගොස් තිබුණේ ඉතාමත් කලාතුරකිනි. විප්ලවයක් මැඬලීමට අධිෂ්ඨාන කර ගත් පාලන තන්ත් රයක බෝම්බ ප් රහාරවලින් බේරෙමින්, තමා ජීවත් වූ නගරය සුන්බුන් බවට පත්වන අයුරු සිය

පාලකවරු හා හොරු

'අපට පෞද්ගලිකව ලැබිය හැකි දේ ගැන නොව, රටට පොදුවේ ලැබිය හැකි සුබසෙත අපේක්ෂාවෙන් අපේ කාලය, ශ් රමය හා හැකියාවද, විටෙක සාධාරණව උපයා ගන්නා සොච්චමෙන් කොටසක්ද වැය කරමින් රටට වැඩ ඇති පාලකයින් දකින්නට කළ මැදිහත්වීම් පිළිබඳ මතකය හිතට කරදරයක් වන බවද ඇත්තය. කෙසේ වෙතත් දශක හතරකට වැඩි කාලයක් තිස්සේ එලෙස ලද අත්දැකීම් ඔස්සේ තවමත් හිත විටින් විට එබෙන්නේ හැත්තෑවේ දශකයේ ප් රථම භාගයේ මෙරට පාලනයේ මතකය අවුස්සා බලනු පිණිසය. දශක හය හතක අපේ රටේ පාලකවරුද, පාලක හොරුද පිළිබඳ ම. දිග හැරුමේදී වන සංසන්දනාත්මක විමසුමටද රටට ගැලපුණු පාලක මිනුමක් ලෙස හැත්තෑවේ සමඟි පෙරමුණු පාලක මිනුම නිරායාසයෙන්ම යොදා ගැනෙන්නේද එහෙයිනි.

මගෙ සිහිනය

ළඟින් ඉන්න බැරි තරමට ඈත දුරක ඉන්න ඔබට මං ගැන යළි මතක් වෙන්න ලියූ ගීය කියවගන්න මා ලියනා ගී නොදන්න යාන්තමට කියවගන්න පුළුවන් නම් මාත් එක්ක ඉස්සර වගෙ හිනා වෙන්න ආත්මයෙන් ආත්මයට නුඹ මා ළඟ තියාගන්න මගෙ සිහිනය නුඹ නොදන්න මට නම් බෑ නොදැක ඉන්න

මරුබිම

"සිංහල පත්තරේක වැඩ කළත්.. දෙමළ පත්තරේක වැඩ කළත්.. පත්තරකාරයෙක් විදිහට මං කරන්නේ.. එක ම දේ සුරේෂ්. ඉස්සෙල්ල ම අන්න ඒක.. උඹ තේරුම් ගනිං. මොන පත්තරේ වැඩ කළත් අපි කරන්නේ.. මිනිසුන්ගේ දුක් වේදනා ගැනයි.. මිනිසුන්ට සිද්ධවෙන සමාජ අසාධාරණකම් ගැනයි.. බය නැතුව කතා කරන එක. ඒ දේ කරන්න දෙමළ ජාතිකයෙක් වෙච්චි මං... දෙමළ පත්තරේක ම වැඩකරන්න ඕනි නෑ. ඒකට ඕනි කරන්නෙ ඒ භාෂා දැනුම විතරයි. නියම පුවත්පත් කලාවේදියෙක් ජාතිවාදියෙක් නෙවෙයි සුරේෂ්. හැම වෙලාවෙම එයා මානව හිතවාදියෙක්. ඒ වගේ ම.. ජාත් යන්තරවාදියෙක්. අනෙක එයා කාටවත් ඕන විදිහට වෙනස්වෙන මිනිහෙකුත් නෙවේ. "

පැරඩයිස් උඩ අයිස්

පාෂාණයක කෙළවර හිඳගෙන බලමි වටපිට ලි මීදුමක බොඳවන සිතුවිලි උනන සිතිජය ලිහිණියෙකුගේ තටු යට සට සට ගාන මතකය සැඩ රළ උදම් මඳහස සුසුමක ගිලුණ එ දවස ඇට කටු පසා කරගෙන විනිවිද බහින හීතල අමතක නොවන දෑසක විහිදෙන කිරණ ඊතල පෙණහලු සොරොව් බිඳ බිඳ ලුණු රස ලවණ මඳනල කොටහළු හීන පාමුල ගනුදෙනු පමණි ශේෂව

ඉර්තු

සියල් තුරු මල් දන් දුන් මවකි, මිහිලිය මුහුළස දුමල් දූවිලි වියනකි අහස නිදිබර වැහි ඇස ළමා අත පය ඉඟි බිඟි පොඩි පැටි පැඟිරි පැළ අස වසන්තය ඇසැ'රින දින දකිමි, උඳුපියලි මඳහස

සෙනෙහස

මැඩම් ලියාන්ගේ දියණියෝ

පර්ල් ඇස්, බක් 1892 ජුනි 26 දින උපත ලැබූ පර්ල් මිෂනාරි සේවයේ යෙදුණු සිය දෙමාපියන් සමග චීනයට ගොඩ බසින විට ඇගේ වයස මාස තුනකි. ඇය පළමු වසර 40 ජීවත් වුයේ චීනයේ ය. ඇගේ චීන නම hu sai zhenzhu ය. ඇය එහි ගුරුවරියක සේ සේවය කළා ය. පර්ල් 1917 දී john lossing buck හා විවාහ වූවා ය. කියවීමට හා ලිවීමට ආශා කළ ඇය 1932 දී පිට කල good earth නවකතාවට පුලිස්ටර් සම්මානය හිමි විය. 1938 දී නොබෙල් සම්මානය දිනාගත් පළමුවෙනි ඇමෙරිකානු කාන්තාව විමේ ගෞරවය ද ඇයට හිමි විය. චීන ගොවියන්ගේ සැබෑ ජීවිත, ඔවුන්ගේ සංස්කෘතිය, දර දඬු පාලනය සමග ඉතිහාසය අලලා ඈ ලියු ඒ කතා හැමදාමත් නැවුම් ය. නවකතා, චරිතාපදාන, කවි, නාට් ය සහ ළමා සාහිත් යවලින

ගමනාන්තය

ඇගේ වරලසෙහි පහස ඔහුගේ නළලට දැනෙයි.ඇයගේ කම්මුල් සඳුන් සබන් සුවඳ ය.ඹහු ඇයගේ ගෙල පාමුල වූ අවපාතය සිප ගත්තේ ය.ඇයගේ සිරුරෙන් විහිඳුන සඳුන් සබන් සුවඳ ඔහුට ප් රිය සම්භාෂනයක් ම විය.''ඔයා හරි සුවඳයි.''ඔහු කීවේ ය.''මම එයාගෙ දාසයා වෙන්නම්. ඔයා මට කරන්න කියන ඕනැ දෙයක් මං කරන්නම්.මේ ලෝකේ තියෙන ඕනැම දෙයක් මම අරන් දෙන්නම්.ඔහු හැසිරුනේ මෝඩයෙකු පරිද්දෙනි.ඇය මොහොතක් ගත වෙනතුරු ම ඔහුගේ ස්පර්ශකාමනයට ප් රතිචාර දක්වන බවක් ද පෙනිණි.ඔහු ඇයගේ ලැම මත හිස තියාගෙන නිසොල්මනේ ම සිටියේ ය.මේ මොහොතේ මුවින් පිටවන වදනකින් පවා මේ දැන් දැනෙන පාරිශුද්ධත්වය කෙලෙසන්නට ඉඩ ඇති බව ඔහුට වැටහිණි.එය සහමුලින් ම අන්ධකාරයට අයිති රැයකි.ගහ කො

කෝම්පිට්ටු ගල

අප සියලු දෙනාම එකිනෙකාට වෙනස් වූ ස්වභාවයන් සහිතව පතිත වූ වුවනය. සමහරක් ප් රියමනාපය, සමහරක් ඊට ටිකක් වෙනස්ය. සමහරක් පෙනුමෙන් ලස්සනය, සමහරක් ඊටත් ටිකක් වෙනස්ය, සමහරක් බුද්ධිමත්ය. සමහරක් ඊට ටිකක් වෙනස්ය. සෑම කෙනෙක්ම අනෙකාට වඩා උසස්ය, එමෙන්ම තවෙකෙකුට වඩා පහත්ය, එනම් වෙනස්ය. නමුත් බහතෝරන වයසේ දරුවකුට මෙය නොතේරේ. දරුවකු ඔහුගේ වටිනාකම මනින්නේ ඔහු අවට සිටින දරුවන්ට සාපේක්ෂව ඔහුට වැඩිහිටියන් සලකනයුරු දෙස බලාගෙනය. වැඩිහිටියන් ඔහුව පහත් කොට හැසිරේ නම් ඔහු ඔහුගේ වටිනාකමද පහත් කොට සලකයි. වැඩිහිටියන් ඔහුව පිළිකුල් කරන විට දරුවා ඒ පිළිකුල් බව ඔහු තුළින් දකී. වැඩිහිටියා ඔහුට අඟවන උස් පහත්කම් දරුවා ඔහු තුළ සොය

කවුළුවක් මං පියන්පත් නැති

මං කවුළුවක් වගේ නෝනා... ඒත් ඒ කවුළුවට කවදාවත් පියන් පත් තිබුණේ නැහැ... මගේ ජීවිතේ ඇට කටු හිර කරගෙන ඒ ඇට කටුවලින් සතුටු වෙච්ච අයට මං ඇති තරං සතුටු වෙන්න ඉඩ දුන්නා... ඒත් කවදාවත් ඒ කිසි කෙනෙකුට මං මගේ ජීවිතේ අරන් යන්න ඉඩ දුන්නේ නැහැ. මට ගන්න තිබුණෙ එම එක තීරණයයි නෝනා... ජීවත්වෙනවද නැත්තං මැරෙනවද කියන තීරණය විතරයි. ඒත් කවුරු මාත් එක්ක සතුටු වුණත් මගේ ජීවිතේ අයිති මට. ඇයි මං මාව නැතිකරගන්නේ? ඊට පස්සේ මට ඒ ඔක්කොම ඇගේ වැදිලා යන සුළං පොදක් වගේ වුණා. හිතන්න හුඟක් දේවල් දීල හෙමින් සීරුවෙ හමා ගියා. මට මුල්න්ම ආදරේ කියල මොකද්ද එකක් දැනුණේ නෝනගෙන් හමාපු ඒ විලවුන් සුවඳට... ඒ සුවඳ දවස් ගණනාවක් කාමරේ පුරාම