Confirmation Email Sent

පින්න

වෙව්ලන දෑතින්ම විදුලි පන්දම අල්වා ගත් හෙතෙම නැවතත් එය ඒ දෙසට යොමු කළේ තමා දුටුවේ හිතලූවක්දැයි සක්සුදක් සේම සැක හැර දැන ගැනීමටය. නැත! එය ඔහු සිත රැඳි හිතලූවක් නොවීය. එය සැබෑවකි. එය ඔහු කිසිසේත්ම නැවත දකින්නට ලැබේ යැයි සිතූ දර්ශනයක් නොවීය. එකිනෙක වෙනස් නිල් හා කහ පැහැති දෑසක් ......! ඔව්! ඒ.... එම දෑසම බැව් හෙතෙම සිතීය. රුධිර කේෂ නාලිකාවලින් ගහන, රක්ත වර්ණයට හැරුණු නිල් - කහ දෙඇස් තමාට කිසිඳු කලක අමතක වේ යැයි හේ නොසිතීය.

නාරි

පොළෝ ගැබ සාරය කැටි කර ගත් තේ දල්ලක හරිත පැහැය දහදිය කඳුළින් වඩාත් රසවත් වන කොදෙව්වක ප් රේමය, භීතිය හා සන්ත් රාසය මුසු පාරාදීසයක කාන්තිමත් සූර්ය රශ්මියෙන් විකසිත වූ දෙහදක ස්නේහය නිල්වන් නෙත් සඟලක් තුළ නිදන් වූ වගයි.

නිහඬ මංමාවත්

"අපි මේ සංසාරේ එක නැවතුම්පොළක නැවතිලා ඉන්නෙ. ඒ නැවතුම්පොළේ අපි අම්මා අප්පච්චි අක්කා අයියා කියලා නිර්මාණය කරගත්ත ඥාති සම්බන්ධතා ටිකක් එක්ක ජීවිතේ ගෙවනවා. ඔය වගේ මේ සංසාරේ අපිට අම්මලා කොච්චර ඉන්ට ඇත්ද? කොච්චර අප්පච්චිලා ඉන්ට ඇත්ද ? කෝ, දැන් අපි ඒ අයව දන්නවද? අපි ඒ අයව හොයාගෙන යනවද? නෑනෙ... ඒ නිසා ඒවා හොයන්ට යන්ට එපා. ඒ අම්මා මොන හේතුවක් නිසා ඔයාව හදාගන්ට දුන්නත් ඒකෙන් ඔයාට යහපතක් මිසක් අයහපතක් වෙලා නෑනෙ. සමහර දෙමව්පියෝ අකමැත්තෙන් වුණත් අඬ අඬා දරුවො හදාගන්න දෙනවා වෙස්සන්තර රජ්ජුරුවො දුන්නා වගේ, දරුවො සැප විඳියි කියලා හිතාගෙන. ඒවා හොයන්ට යන එකෙන් ජීවිතේ පැටලෙනවා. ඒ වගේම ඔයාට මේ තරම් කාලයක් උපරිම ස

යක්ඛරාජ

පස් වෙසක් ගෙන යක්ෂ කුල කිතු - යසස් මොනවට කියා පානා ඇස් තුනෙන් හැම පිරික්සා සිව් - අතින් ගති බිලි සියල් ඕනා රැස් දෙනා සුදු වතින් සැරසී - නිල් කයින් සිත් කුකුස් ගේනා අශ්ව මුව එළු බැටළු සූකර - පිටෙහි පැමිණේ මහා සෝනා දක්ෂකම් පෑ සේන සෙන්පති - මොහුයි පෙර පිදු ගැමුණු සේනා යක්ෂ ගොත් රජ වෙසමුණිගෙ අණ - ලබා දස දෙස බලය පානා රක්ෂ වෙස් ගත් ඊශ්වර සතු - විකුම් පා සමයමේ පේනා වෘක්ෂ අතු බිඳ නඟා හූ හඬ - සසලවයි සැම මහා සෝනා පන්නිපිටිය විද් යාලංකාර මහ පිරිවෙන් ආචාර්ය, රාජකීය පණ්ඩිත, ලියන්ගහවෙල පඤ්ඤාසේකර හිමි.

විස්මිත සිරුර

අම්මා - උපුල් ශාන්ත සන්නස්ගල

'අම්මා ගැන හිතලා හිතලා ම තමයි මගේ පපුව ඇතුළෙ තියෙන මස් වැදැල්ල හදවතක් වුණේ. මෙතන ඉන්න වැඩි දෙනෙක් ලබන ආත්මයක් විශ්වාස කරනවා. එහෙම ලබන ආත්මයක් තියෙනවා නම් මං කැමතියි ගැහැනියක් වෙලා උපදින්න. ඒ ආත්මේ දී මගේ අම්මා මගේ කුසේ පිරිමි කළලයක් වෙලා උපදින්න ඕන එතකොට මට පුළුවන් පිරිමි පුතෙක් හදන්න මං අම්මා වගේ ගෑනියෙක් වෙලා ඒ පුතා වෙනුවෙන් මට පුළුවන් දුක් විදින්න ඒ හින්දා නිවන් යන්න ඉස්සෙල්ලා ආයෙත් මගේ බඩේ පිරිමි පුතෙක් වෙලා උපදින්න රත්තරං අම්මේ!'

මගේ කුලුඳුල් පෙම්වතිය

දැන් මට ජීවත් වෙනවානම් එය කළ හැක්කේ ප් රේමය වෙනුවෙන් ම පමණි. ඇය මගේ ප් රේමය නම් ඒ වෙනුවෙන් දස දහස් වතාවක් හුස්ම ගැනීමට පුළුවන. එසේ නොවන්නේ නම් මියැදීම හැර තවත් විකල්පයක් ඇතැයි මට දැන් නොසිතෙයි. ජීවිතය සමානය ප් රේමය - වැඩි කිරීම අනාගතය නම්, බෙදීම, කලකිරීමෙන් අඩුකිරීම මරණය ලෙස මම සමීකරණය වී සිටිමි. මේ සංසාරේ අද ඉන්නවා නම් ඒ ගැන හිතමින් භවයෙන් භවය සසර සැරි සරමින් හීන එකතු කිරීමට මට පුළුවන. ඒත් මේ හීන එකතු කිරීමේ සෙල්ලම සැබෑ නොවන්නේ නම් මගේ ජීවිතය නතර වන්නේ කොතැනදැයි සිතන හැම විටකම ඉරණම තීරණයය කිරීමේ මගේ ජීවිත අයිතිය ඇයට සින්නක්කර පැවරී ඇතැයි සිතමි. බුක්ති විදීමට මට ජීවිතයක් නැත්නම් සින්නක්කරව ඇයට

ගෙදර යන අතරමග

1894 වසරේදි ලෝරා ඉන්ගල්ස් වයිල්ඩර්, ඇගේ සැමියා අල්මන්සෝ සහ ඔවුන්ගේ කුඩා දියණිය රෝස් සමග දකුණු ඩකෝටාවේ, ඩි ස්මේට් නගරයේ ඔවුන් ජිවත් වු නිවස අතහැර දමා මිසුරියේ මෑන්ස්ෆීල්ඩ් ප් රදේශයේ පදිංචියට ගියාය. අවුරුදු හතක් පුරා වර්ෂාව ලැබී තිබුණේ ඉතා අල්ප වශයෙන් වු අතර අස්වැන්නක් අස්වැන්නක් ගානේ නිසරු වී ගොස් තැනිතලා දූවිලි ගොඩවල් බවට පත්වී තිබිණි.වයිල්ඩ්ර් පවුල ඔවුන්ගේ බඩුමුට්ටු ගැලට පටවාගෙන, නෑ හිතවතුන්ගෙන් සමුගෙන, මිසුරියේ අලුත් ජීවිතයක් පටන් ගැනීමේ බලාපොරොත්තුවෙන් ගමන් ආරම්භ කළහ.ලෝරා ඒ ගමන් විස්තරය දින පොතක ලීවාය.මේ, සිය ජීවිතයේ ඉතිරි කාලය පුරා සදාකාලික සතුටු ලබා දෙනු ඇති අලුත් නිවසක් සොයා දින 45 ක කාල

ඇහි පියන් ඇහැරිලා

ඇස්වලින් රූ පෙරා රැස් ගඟුල තුළ හොරෙන් ගිලෙමී රශ්මි රන් නෙත් කැලුම් පස්සෙ අරගන්නටත් තියමී වස්සානයක රැඳී තිස් පැයේ තෙමි-තෙමී දැවෙමී ගස් බලටුවල පවා ලස්සන ම ගැහැනු ඇඟ දකිමී පස් මහා බැලුම් ලා ඇස් පියල්ලක පහස සොයමී ඉස්තරම් මඟුල් කා හස්තයෙන් මධුසමය විඳිමී කවි කොපුල මත හදිසියේ ම පතිත වූ උණුසුම් ම හාදුවකි නුඹ

බැද්දේ කුලවමිය

...හැම දිනක ම මා එතැනින් හොර රහසේ පිට වී යන්නේ තෙරක් නොපෙනෙන කුඹුරු යායත්, ඊට ඉස්මත්තෙන් නැඟී සිටින තුරු පෙළත්, අමුතුම බසකින් අප අමතන ඇනිකට් ඇළේ කඩිනම් ගමනත් දෙස හිස් බැල්මෙන් බලා සිටීමේ නොතිත් ආශාවෙනි. තනි වූ මා පිළි ගැනීමට ඒ අචේතනික වස්තූහු කවදත් සූදානම් ව සිටියහ. මා වෙනුවෙන් ත් යාගශීලී වන අහස, සුළඟ, වෙල් එළිය, තුරු ලතා ඈ සියල්ල විසින් මහා උණුහුමකින් යුතුව මා වැළඳගනු ලබයි. මේ නිසා ම, මා ආදරයෙන් බලා කියා ගත් එළිමහන් සැන්දෑවටත්, හඳ එළියට හා තරු එළියටත් මුදු වූ මම, මා අසාමාන් ය අඟනක් බවට ගම හැම තැනම කියමින් ඇවිදිනා අයට කර්ශක වූද, සතුරු වූ ද, ප් රහාර එල්ල කරමින් සිටියෙමි ශ් රී ලංකා පරිපාලන සේවයේ

පරදේසි

වණ්ණ දාසි

ඒ දෙයක් ඔබට කීමට ඉඩ දෙන්න ඒ, ඉතා කටුක ජීවිතයක් ගෙවා යන්තම් ඔළුව ඔසවා ගැනීමට හැකීවු මට, මගේ අතීතය ගැන සැඟවීම හෝ එ ගැන ලැජ්ජා වීමට වුවමනා නැති බව ය.එහෙත් තුවාලයේ වේදනාව දන්නේ එය තිබෙන පුද්ගලයාය යන ප් රකට කියමන මෙහිදී සිහිපත් කිරිමට කැමැත්කෙමි.ඇඟ විකුණු ගැහැනියකගේ දියණියක ව් යාපාරික ලෝකයේ ඉහළටම නැගී ම ඔබට රස මවන පුවතක් වුවාට මට එය නොවේ. මේ තුවාලය මගේය.ය ඔබේ නොවේ. එහෙයින් එහි වේදනාව ගැන ඔබට විස්තර කිරිමේ පලක් ඇතැයි නොසිතමි.