Confirmation Email Sent

රුකී

"රුක්මල් ...ඉන්නවද..." කෝමල හඬින් දුරකතනයෙන් ඇසුණු ගීතවත් කටහඬ රුකී සැනෙකින් හඳුනා ගත්තේය. ඔහු ආච්චී මම්මාට අතක් වනා වහා කාමරයෙන් පිටවිය. මහත්තයා නෑනේ... රුකී කටහඬ වෙනස් කරමින් කතා කළේය. නෑ.... "ඔව්... මහත්තයා නෑ... මේ කතා කරන නෝනා කවුද..? "අ...නේ... මං නෝනා කෙනෙක් නෙමෙයි... රුක්මාල් අඳුනන කෙනෙක්... "හරි...හරි.... අඳුනන අය තමයි කතා කරන්නේ... ඔය නෝනගෙ නම මොකක්ද...?" "මං......මං.... ගුවනි......'' "මහත්තයා කතා කරොත් මං කියන්නම්... ''කතා කරොත් කියන්නෙ ඕක රුක්මල්ගෙ ෆෝන් එක නෙමෙයිද? ගුවනි ඇසුවේ නොඉවසිල්ලෙනි. මහත්තයගෙ තමයි... දැන් තියෙන්නෙ මගේ ළඟ... මහත්තයා හදිස්සියෙම රට ගියානේ... "රට ගියා....?" ගුවන

නිල්නෙතු ඔබේ හදවත මගේ

මගේ වස්තුවක් කාටවත් අයිති වෙන්න දීල බලන් ඉන්න තරමේ මං පඟරනැට්ටෙක් නෙමෙයි....ඒ දේ මට අයිති වෙන්නෙ නැත්තන් මං ඒක විනාශ කරනවා...ඒක ඔයාටත් පොදුයි...මං ඔයාට කොච්චර ආදරේ කරත් මං ඔයාව විනාශ කරලා දානවා...ඒත් ඊට කලින් ඔයාව මට නැති කරපු එකාගේ ගණුදෙනු මං බේරල එන්නම්....මං හිතනවා මුළු ටවුමෙම සුදු කොඩි දාන්න ඔයා ලෑස්ති කරයි කියලා...අවසන් වචන කිහිපයත් සමඟ රන්දුනු පිටව ගියේය. තුෂ්නිභුත වු නෙතුෂි බලා සිටියාය. දෙ....දෙයියනේ....ඔයා ගඟුලැල්ව බන්දේසියක දාල රන්දුනු ට දුන්නා වගේ වැඩක් මේ කෙරුවේ....විශාකා ඇසුවේ කේන්තියෙනි.

සසර මන්තර

විශ්වාස කරයිද මන්දා. කාලාන්තරයක් මඟ බලන් ඉඳලා සිරි පතුල පෙනි පෙනීම ආපහු හැරුණ පින් නැත්තී මං.. සඳ දැක දැකම වලාකුළු පල්ලෙන් බිමට පතබෑ වුණ අහිංසකීත් මං... හීන යායම ගින්දරට මැදි වෙද්දි හුස්මාල්ලන් ජීවිතේ ගැට ගැහුව බෝවිටියා මලත් මං... ප් රේමයේ අපරිමාණ දැනීම් කන්දරාව පාමුල ගල් කුළක් වුණෙත් මං... මහමෙරක දුක් කන්දක් උඩ කඳුළු දෙපතුලට පාගන් හිනා මල් කිනිති අහුලන තාරකාවත් මං... අතැරි ඇතැරී ඉපදෙන හැම සංසාරෙම නුඹ පස්සෙ ගාටන සසර මන්තරෙන් මං... ප් රේමණීය හිත් දරාන මතක එක්කම නිදි වදින ඇත්තිනෙ නොකිව්වට මේ මං...!! ඒත්, එහෙව් ප් රේමයක් හිත දරාගන්නට නුඹව දෑහට දකින්න පෙරුම් පුරන්නෙ කොහොමද අද මං...??

සිසිරයේ කාර්තු

අත් හැරියේ මාය. දමා ආයේත් මේ මාය. උඳු කුඩක වරදක් මෙතුවකට නොකළ උණුහුම් කෝපි කෝප්ප සිය දහසක උණුහුම පුරවා ගත් බැඳීමක් ඒත්, වෙසක් සැරසිල්ලක් සේ හිත් කූඩුවේ එල්ලී ඒ මේ අත පැද්දේ. මේ දැනුත් පැද්දේ. ආලෝකය නිවී ගිය සැරසිල්ලේ දීප්තිය, මයෙ ඉපදෙන මියෙන හැම සිතිවිල්ලක් අස්සේම තරු කැට පරදා පිරිමි කාන්දම් දෑසක් ඕනවටත් වඩා දිලිසේ. බැඳීම් එහෙමය. ප් රේමය ඉස්සර කරගත් ජීවිතයේ හැටිත් එහෙමය. 'පුළුවන් නම් සමාවෙන්න.' මා කීයේ අඳුර පොරවා ගත් නකල්ස් කන්දට දෑස් තියාය. කන්ද උන්නේ හැමදාමත් වගේ මා දරා බුම්මා ගෙනය. ඔබ නොදන්නවාට, නොකීවාට මේ මහා කන්දත් මගේ ප් රේමය ළඟ අගුටුමිටිය. එතරම් උසට ප් රේමයක් හර්දයේ නිධානයක් සේ සැඟව තවම

රූපවාහිනී වැඩසටහන් නිෂ්පාදනය හා රියැලිටි ආකෘතිය

රූපවාහිනී වැඩසටහන් නිෂ්පාදනය හා රියැලිටි ආකෘතිය ග් රන්ථයේ කතුවරයා කැලණිය විශ්වවිද් යාලයේ නාට් ය හා රංගකලා සහ ප් රතිබිම්බ කලා අධ් යයන ඒකකයෙන් සිය විශේෂවේදී උපාධිය හදාරා ඇති අතර, දැනට කැලණිය විශ්වවිද් යාලයේ ජනසන්නිවේදන අධ් යයනාංශයේ සමාජ විද් යාපති උපාධිය නිමකරමින් සිටියි. ඔහු රූපවාහිනී ආයතන කිහිපයකම වැඩසටහන් නිෂ්පාදකවරයෙක් ලෙස සේවය කර ඇති අතර, දැනට ශ් රී ලංකා පාර්ලිමේන්තුවේ මාධ් ය නිලධාරියෙකු ලෙස සේවය කරයි. සිය ශාස්ත් රීය සහ ප් රායෝගික දැනුම මුසු කරමින් රචනාකොට ඇති මෙම ග් රන්ථය වත්මන් හා මතු සිසු පරපුරට අත්පොතක් වනු ඇත. කාලීන අවශ් යතාවක් ලෙස හඳුනාගෙන ඇති වත්මන් තාක්ෂණික දැනුම ප් රායෝගිකව භාවිත ක

ස්නේහයේ පණකුරු

ගෑනු ආසයි උණුහුම් වෙන්න. වෙලාවකට අයිස් කන්දක් වගේ හීතල වෙන්න. එහෙම ගෑනු හිතක දිග පළල කියවලා දිය කරන්න පුළුවන් උණුහුම් කෝපි කෝප්පයක් වගේ රස්නෙ තියෙන තෙත පිරිමි හිතකට විතරයි. පරිස්සම් කරන්න, හෙවණ දෙන්න, පුංචි හිතුවක්කාරකම් ළඟ පිරිමි එකම එක ඇහි බැල්මකින් පුච්චද්දි පිච්චෙන්නත් නොකීවාට ගෑනු හරි ලෝබයි. ඇල් මැරිච්ච බැඳීමක් පපුවෙ අලවන් හති වැටිච්ච මං මන්දිරගෙ අළුපාට ඇස් ඇතුළෙන් හෙව්වෙ මට අතැරුණ ලෝකය වෙන්න ඇති. තව මැරිලා තිබ්බ මගෙ හිතට පැන් අහුරක් වෙන්න ඇති. මේ වෙව්ලන දෙතොල් අග්ගිස්සට හිනා ඇබිත්තක් එක්ක හීනෙ පින්තාරු කරගන්න දේදුනු පාට වෙන්නත් ඇති. ඔය මෙකී නොකී හැමදේමත් එක්ක මට කවදාවත් හරිහැටි නොලැබුණ ආ

සති පූජා

ආදරණීය නෙහාන්, ඒත් නුඹ ළඟ වූයේ පුරහඳක එළියය. මයෙ හිත පුරා වැටි සෞම් ය සඳ එළියේ මා උන්නේ දිය බුං ගසමින් පිහිනමිනි. තුටින් කිමිදෙමිනි. නුඹේ වෙන්නට, යුතුකම් වගකීම් නොපිරිහෙලා ඉටුකරන බිරිඳක වෙන්නට හීනෙනුත් ඇඟිලි ගනිමිනි. තැලි පිළි පලන්ඳා නුඹේ වෙන්නට එළිපත්තේ හිඳිද්දී තරු පිරි අහස ගිල ගත්තේ රුදු කට්ට කළුවර අමාවකය. මගේ සඳ, අඳුරට ඇස තියා මම තවම නුඹව සොයමී. මතක දිග ඇවිද, නැවති නැවතී නුඹ එනතුරා මඟ බලා ඉමි. අදහන්න, ඊයේ වාගේම හෙටත් මගෙ හිත් අහසේ පායන පුරහඳ නුඹය. නුඹම විතරය. අනෝරා වැහි කුණාටු එක්ක කවර සෘතු ආවද ගියද... මගේ සඳ, නුඹ එනතුරු තවම මං මඟ බලාගෙනය.

සීතල වැහි කඳුළක්

මොනවා කියන්නද මන්දා.. හැම ගෑනු හිතකම ඒකායන හීනෙ තමුන්ව දරා ගන්න පිරිමි පපුවක්. දුක්, කඳුළු එක්ක හැම හැලහැප්පීමක් ළඟදිම තුරුල් කරන් හුස්ම පිඹින ජීවිතේ කියා දෙන පිරිමි හිතක්. ගැනු හිතක අන්ධකාරෙ පිරිච්ච අහු මුලු තාරකා පිරිච්ච අහයක් වගේ එළිය කරන තෙත දෑසක්.. මල් පුසුඹ ගලන තුරු හිසක හෙවණ එක්ක ඉසිහුම් ගෑනුකම් කූද්දන උණුහුමක්. ඉදහිටක පිරිමි රළු පරළුකම් අතරෙ දිය වෙවී බැඳීම් පිරිමහ ගන්න, ගහට පොත්ත වගේ බැඳීමක්. මගෙ සිටුවර පුවතෙ ආඩම්බර සඳ, මේ කී නොකී හැමදේම අඩුවක් නැතිවම නුඹ ළඟ. නොවෙනස් වෙන මයෙ ප් රේමණීයම සෘතුව නුඹ..'' අත නොහැර මේ සංසාරෙත් මුණ ගැහුණට පින් ඔන්න උතුරන්න. -අමා-

සිතින් නොසැලෙමි

සිනා ඇබින්දක්

සාපලත් මව්කුස

සමාජයේ ඉන්න අසත්පුරුෂ මිනිස්සු, ඒ අයගේ ඔළුවලට විකාර ඇතුළු කරලනෙ තියෙන්නෙත්. ඒක නිසා මස්කපිටට පොරකන බලු රංචුව වගේ, උදේ ඉදලා රෑ වෙනකල් රුපියල් සතවලට පොරකනවා. දරුවන්ව විභාගවලට දක්කනවා. නැත්තං මේ පාරවල් අයිනෙ ඉන්නවා අන්ධ මිනිස්සු ඕන තරම්, පාර මාරුවෙත්ත විදිහක් නැතුව. වෙලාව පරක්කු වුණොත්, පංතියේ පිටිස්සෙ ඉඳගන්න වෙන නිසා, ඒ අමිමා දරුවවත් ඇදගෙන පංතියට දුවනවා, දරුවා ඒ අන්ධ මනුස්සයා දිහා හැරි හැරී බලද්දිත්. සාරධර්මවලින් පිරිච්ච පාරට පිටුපාලා, අසත්පුරුෂයෝ හදලා දීපූ ලෝකෙට මුදුනාවෙන්න පුළුවන් පාර දිගේ ඒ අහිංසක දරුවව දුවවනවා. අන්තිමට කිසි ම ආගමකට දහමකට නැති, කයින් මනුස්සයෙක් වෙච්ච, ඒත් හිතින් තිරිසනෙක් වෙච

සර්වජන වශිය

ඒ මනුස්සයගෙ දුව මැරුණෙ සල්ලි හින්දා නෙමෙයි. පුතා කුඩු ගැහුවෙ, පස්සෙ පරිවාසයට ගියෙත්, ඒ මනුස්සයගෙ විවාහ ජීවිතය අසාර්ථක වුණෙත්, නෝනා දාලා ගියෙත්, හොර ගෑනියෙක් තියාගත්තෙත්, අන්තිමට ඔක්කොම දේපළ නැති වෙලා පිස්සුව හැදුණෙත් සල්ලි හින්දා නෙමෙයිනෙ දෝණි... ජීවත් වෙන්න දැනගෙන හිටියෙ නැති හින්දා. අද මේ ලෝකෙ ඉන්න ගොඩක් මිනිස්සුන්ගෙ ජීවිත අඳුරු වෙලා තියෙන්නෙ, මනුස්ස මනස ක් රියාත්මක වෙන විදිහ දන්නෙ නැති හින්දා... මිනිස්සුන්ට පෙළීම තියෙද්දි ඒකෙන් නිදහස් වෙන්න කරන්න පුළුවන් ලේසි ම දේ කරනවා. ගොඩක් මිනිස්සුන්ට මේ ලෝකෙ කරන්න ලේසි ම දේ පවනෙ. සල්ලි තියෙන මිනිස්සු ලෝහයෝ' කිය කියා, මහා කම්මැලි මිනිස්සු කකුල් දෙකත් උඩ