Confirmation Email Sent

තාමරෛ මලර්

මං චිත් ර ශිල්පියෙක්. මගේ චිත් ර වල තේමාව වුණේ නෙළුම් මල්. පාට තැවරුණු පින්සල් තුඩින් කැන්වසය මත ඇඳෙන මලක් වගේ මගේ හදවතෙත් නෙළුම් මලක් පිපුණා. ඔව් ඒ ජීවමාන නෙළුම් මල මගේ ජීවිතේ තේමාව වෙලා මං ඉස්සරහට ආවා. ඒ අහල් යා නිත් ය දේවී ධර්මරාසා නමින්. මං, අනුරාධ ඇසළ බණ්ඩාර. මං ගෘහ නිර්මාණ ශිල්පිනියක් වෙන්න ඉගෙන ගන්න කෙනෙක්. යාපනේ මුල් බැස ගත් දෙමළ පවුලක ලොකු දුව වුණු මං ඉපදුනේ එංගලන්තේ බැදීම් ඇතුලේ හිර වෙලා ඉඳලා රිදුම් දෙන හදවතත් අරන් මං පළවෙනි වතාවට ලංකාවට ආවේ මගේ නිබන්ධනය වෙනුවෙන් වුණාට ඒ ගමන මගේ ඉරණම් ගමන වෙලා සිංහල සිත්තරෙක් වුණු අනුරාධ ඇසළ බණ්ඩාර ළඟ නතර වෙන්න වෙයි කියලා මං හීනෙන් වත් හිතුවේ නෑ. මං,

ඝරසරප

කොහේදෝ නැති අනොරා වැස්සක් නුගේගොඩ අහසින් වැටෙමින් තිබුණේය. යුවතිය සෙනග අස්සේ ඉදිරියට දිව ගියාය. ඇය දිව යන්නේ කොතනින් කොහාටද කියාවත් යුවතියට අදහසක් නොවුණේය. අඩු තරමින් ඇය මාවත මධ් යට දුව ගියා කියාවත් ඇයට සිහියක් නොතිබුණේය. අධික වාහන තදබදය අස්සේ ඇය වාහන අතරින් රිංගා ඉදිරියට දිව ගියාය. හයි ලෙවල් පාරේ වේගයෙන් ධාවනය වූ ටොයෝටා ප් රිමියර් සුදු පැහැ රථයේ උන් මන්දිව් යුවතිය හදුනා ගත්තේ පමාවීය. වේගයෙන් දුව ආ යුවතිය දෛවයේ උවමනාවටදෝ දෙවැනි වතාවටත් ඔහු ගමන් ගත් මගට පැන්නාය. මන්දිව් තිරිංග තදකරේ කුණුහරපයක්ද කියමිනි. ඒ වෙද්දීත් යුවතිය ඔහුගේ රථයේ යාන්තමට හැපී පසෙකට විසිව වැටුණාය. එහෙත් වැටෙද්දී වත් ඇය සිය අතෙ

ලීව් නෝ ට්රේස් - Leave No Trace

මට හිතාගන්න පුළුවන්. තමන්ගේ ඇස් දිහා බලාගෙන ගිටාර් ගගහ සිංදු කියන පිරිමියෙක් කියන්නේ ගොඩක් ගෑණුන්ව දුර්වල කරන්න පුළුවන් සාධකයක්. මටත් තරුණ කාලෙ එහෙම වෙලා තියෙනවා - මිතුරු ඇරයුම අසංකගේ හිටපු පෙම්වතිය ගිනි සිළුවක් වගේ. හරිම ලස්සනයි. යන යන තැන කාගෙත් ඇස් යොමු වෙන සැබෑ රූමතියක්. හැබැයි කලබලයි, අපිළිවෙළයි, විවිධ ඩ් රාමා කෙළවරක් නෑ. අසංක එක්ක බැරිනම් තමන්ගේ යාලුවෙක් හරි අම්මා එක්ක හරි එල්ලුණු ගමන්මයි. - ප් රිය විවාහය ටිලී, මට විශ්වාසය කොච්චර වටිනවද කියලා කවුරු නැතත් ඔයා දන්නවා කියලා මම හිතාගෙන හිටියේ - leave no trace

වසන්තය යළි ඇවිත් රහසින්

ආදරය... යම් විටෙක අපට සිසිරය සිහි කරයි. හදවත පෙරදා වූ වසන්තයේ උණුසුුම් සුවය මතක් කරමින් ඒ මතකයන්හි දැවටෙමින්ම පමණක් හිඳින්නට අර අඳියි. වර්තමානයේ හදවත වටා සීතල හිම කැටිති වලින් ඝණ වූ පවුරක් තනා ගැණීමට වෙර දරයි. ඒත් අමතක කරන්න එපා වසන්තය යළි පැමිණෙනු ඇති බව. ඒ හිම කැටිති දියවී යනු ඇති බව.

ජීවිතයට සඳ කිරණක්

නෙහාරා දුරකතනයේ යමක් අකුරු කරනු ඔහු බලා සිටියේය. කිසිඳු බාධාවකින් තොරව දුරකතනයට නැඹුරුව ඇති ඇගේ වතෙහි සුන්දරත්වය වින්දේය. කඩිනමින් තිරය මත දිවෙනා තැඟිලි ද දිගු ඇහිපිය අතරින් පෙනෙනා දීප්තිමත් දෑසද සිහින් දොතොලද ආලේපන වලින් තොර බව ඔහු නිරීක්ෂණය කළේය. දෙවුර වයා යුවූ සුරතින් ඇගේ සිහින් සිරුර තුලට ගෙන උරහිසෙන් පහලට කඩා වැටෙනා කැරලි හිසකෙස්මත කොපුලක් රඳවන්නට හදිසි ෙය් සිතට කඩා වැදුණු ආසාව ආයාසයෙන් යටපත් කරගනිමින් දිනිඳු සිහින් සුසුමක් හෙලුවේය. ඒ හඩ ඇසුණාක් මෙන් නෙහාරා හිස ඔසවා බැලුවාය.

dubai හන්දියේ සිට ලියමි...

අවුරුදු තුනකටත් කිට්ටු කාලයක් මොනම ආරංචියක් වත් තිබුණෙ නැතුව ජීවත් වෙලාද කියලවත් දන්නෙ නැතුව හිටි කෙනෙක් එක පාරටම ඉන්නව කියල දැන ගත්තම හිතට දැනෙන හැඟීම මට මෙහෙම විස්තර කරන්න අමාරුයි. ඇරත් වෙන මනුස්සයෙක් වගේ නෙමෙයිනෙ තමන් බඳින්න ඉන්න කෙනා. මට වෙලාවකට මේක විශ්වාස කරන්නත් අමාරු වුණා. සීයට සීයක්ම ඇත්ත නොවෙන්නත් පුලුවන් වුනාට ඇත්ත වුනොත් කියලමයි මගෙ හිත ඊළගට කිව්වෙ. ඒත් ඒ හැම දේටම වඩා මට ඕන වුණේ මේනකව දකින්න. දැන් මේනකව දැක ගන්න හිතන්නෙ, එතකොට අරුණ දාර්ශනිකයා කිව්වා. ඇයි ඔයා මෙතනට අරුණව ඇදල ගන්නෙ. එයාව මෙතනට ඇදල ගැනීමේ කිසිම සාධාරණයක් නෑ. මම කිව්වා. මම කියන්නෙ ඔහේ හිතන්න අකමැති සත් ය

රෞඩි රාතෝර්

මේ මිස්ටර්, මාව බලෙන් උස්සගෙන ආවා නම් එක නූල් කෑල්ලකවත් අඩුවක් නැතුව ආයේ මාව ගෙනාපු තැනටම ගෙනිහින් දාන්න. ඒක තමයි සාධාරණ විදිහ. "සාධරණේ ගැන මා එක්ක කතා කරන්න එන්න එපා මිස්. මම රාතෝර්.රෞඩි රාතෝර්. ඇස් වල සාමකාමී ගතිය තත්පරෙකටවත් වෙනස් නොවුනත් ඒ කටහඩේ තිබුනේ මහා මුරණ්ඩු හිතුවක්කාර ටෝන් එකක්. රාතෝර් තියා රාතෝර්ගේ වඳ පුංචි අම්මා ආවත් මං බය වෙයිද?... "ඉතිං මට පාන් ද?... කැෆේ එකට ගිහින් මගේ බෑග් එක අරගෙන, ඊට පස්සේ මාව බෝඩිම ලඟින් ඩ් රොප් කරන්න. මම අන්තිම ටික කිව්වේ රාජ් යන්න ලැස්ති වෙන්න කියලා කියපු අසාම් දිහා බලලා. එහෙම කරලා මම අඩි දෙකක් ඉස්සරහට තියලා ඇල් වතුරත් දෙවරක් නිවලා බොන ඇස් දෙක ලඟට කිට්ටු

හන්තාන සුසුම්

Aussie අයිශා

අවුරුදු ගානක් ආදරේ කරලා මාව කසාද බැඳපු දවසෙවන් මසර් මේ තරම් සතුටු වෙලා නෑ. "අපිට වීසා ඇපෘ වුණා අයිශා...වීසා ඇපෘ වුණා.. දැන් ඉතින් අපේ ප් රශ්න ඉවරයි." අද දවසම මසර් කාලේ ගත කළේ හතර වටේම ඉන්න නෑදෑයින්ට වීසා වැදුණු විස්තරේ කියන්න. මගෙ හිතේනම් කිසිම සතුටක් තිබුණේ නෑ. දන්න කවුරුවත් නැති බස බස ගගා ඉංග් රීසි කතා කරන රටක කොහොම ජීවත් වෙන්නද කියලා මං නිතාගන්න බැරුව හිටියේ

කළු පැහැති කුඩා පොත

මෙ' කව ලියා අවසන් කර එයම ලියූ කළු පෑනෙන් ඝණ කළුවර රෑ අහසෙහි කළු පැහැයෙන් තිතක් තබා එයින් අසමි සුවිසල් වූ විශ්වය මැද කළු පැහැති කුඩා තිත තරම්වත් වේද මම?

දැහැනක බැඳී

නිකැළැල් හාදු

අකුණු ගහන කුණාටුවක තියෙන්නේ වෙනම චමත්කාරයක්. කොයි තරම් බැන්නත් හයියෙන් වහින වෙලාවට තියෙන්නේ වෙනමම හැඟීමක්. වෙනමම රසයක්. ඒක තමයි මාරුතයක මායාව. මේ අනුප් රාජරත්න ගෙ මායාවට අහුවෙන්නැති කෙල්ලෙක් ලෝකෙ නැහැ. ඒක මන්දාකිණීටත් පොදුයි. මොකද කෙල්ලො කැමතිම චණ්ඩ මාරුත වලට. අනුජ් රාජරත්න - හදවත පරිස්සම් කරගන්න කියල අනතුරු ඇගෙව්වට පරිස්සම් කරගන්න හදවතක් තියෙන්න එපැයි. ඒ හදවත බිඳුනෙ අවුරුදු ගාණකට කලින්, ඔය වලව්කාර සෙල්ලක්කාරයෙක්ට ඒකෙ ආයෙ අමුතුවෙන් බිඳින්න දෙයක් නැහැ. මන්දාකිණී සපරමාදු -