Confirmation Email Sent

හිනැහෙන් රොබරෝසි

''ආදරණීය නිරෝධා සියල්ල සිදුවී අවසන් බව මම දනිමි. නමුදු ජීවත්ව සිටියෝතින් කවදා හෝ විඩාපත් මැදිවියට එලඹෙන මාගේ පහන් සංවේගය පිණිස, කුමක් හෝ මෙහි කුරුටු ගාන්නට මම සිතමි.අදද අඟ නගරයෙන් බැහැරව යන දිනක, ඔබත් මාත් හමුවී දොඩමලු වූ තැන් දකිද්දී හිතට දැනෙනා හැගීම් විස්තර කරන්නට පොහොසත් කමක් තවමත් මා ලග නැත. තාමත් මේ මොහොතේත් ඔබගේ හුරතල් කටහඩ මගේ දෙසවන් තුල නින්නාද වේ. ඔබේ සිනා හඬ මා පාරවමින් දසතින් ගලා යයි. ඔබට කියන්නට බොහෝ දේ සිතේ සිරවී තිබූ බව ඔබත් නොදැන සිටින්නට ඇත. නමුදු මම ඔබට අසීමිතව ආදරය කළෙමි. ඔබ එය හොදින්ම දැන සිටි බවද මම දනිමි.එහෙත් මා නොදැන සිටි බොහෝදේ තිබූ බව මම පසුව දැනගතිමි. එවිට සිදුවිය යු

මරියසොනාරා

"කෙල්ලෙ...ඔහොම බලා ගත් අතේ බලාගෙන ඉන්න එපා බං..ඔහොම සද්ද නැතුව ඉන්නත් එපා. උඹ දුකෙන් කියලා මම දන්නවා "ඇයි බන් මුන් මට මගෙ පාඩුවෙ ඉන්න දෙන්නෙ නැත්තෙ,මං සුද්දෙකුට ජාතක වෙච්චි එක මගේ වරදක්ද ජෙනා..කියපං ඒක මගෙ වරදක්ද? මරියසොනාරා...ඒ ගමන උඹ බොන්ඩත් පුරුදු වුණාද?..කෙල්ලෙක් නේද යකෝ...තෝ මොනවද බිව්වෙ?" "ඇයි කෙල්ලන්ට බොන්ඩ හොඳ නැද්ද?..තවුසෙලට විතරද එකත් හොඳ අනේ නිකම් පලයං යන්ඩ...මාව හදන්ඩ එන්නෙ නැතුව..." මරියසොනාරා ඇඳන් හිටපු කලිසමේ සාක්කුවෙන් සිගරට් පෙට්ටියකුත් ඇදලා ගත්තා..ඒකෙන් එකක් එළියට අරන් කටට ගන්න හඳද්දී කලුවා දීලා ඇද්දා හොඳ පාරක් කම්මුලට.

සීතල වැහි කඳුළක්

මොනවා කියන්නද මන්දා.. හැම ගෑනු හිතකම ඒකායන හීනෙ තමුන්ව දරා ගන්න පිරිමි පපුවක්. දුක්, කඳුළු එක්ක හැම හැලහැප්පීමක් ළඟදිම තුරුල් කරන් හුස්ම පිඹින ජීවිතේ කියා දෙන පිරිමි හිතක්. ගැනු හිතක අන්ධකාරෙ පිරිච්ච අහු මුලු තාරකා පිරිච්ච අහයක් වගේ එළිය කරන තෙත දෑසක්.. මල් පුසුඹ ගලන තුරු හිසක හෙවණ එක්ක ඉසිහුම් ගෑනුකම් කූද්දන උණුහුමක්. ඉදහිටක පිරිමි රළු පරළුකම් අතරෙ දිය වෙවී බැඳීම් පිරිමහ ගන්න, ගහට පොත්ත වගේ බැඳීමක්. මගෙ සිටුවර පුවතෙ ආඩම්බර සඳ, මේ කී නොකී හැමදේම අඩුවක් නැතිවම නුඹ ළඟ. නොවෙනස් වෙන මයෙ ප් රේමණීයම සෘතුව නුඹ..'' අත නොහැර මේ සංසාරෙත් මුණ ගැහුණට පින් ඔන්න උතුරන්න. -අමා-

ස්නේහයේ පණකුරු

ගෑනු ආසයි උණුහුම් වෙන්න. වෙලාවකට අයිස් කන්දක් වගේ හීතල වෙන්න. එහෙම ගෑනු හිතක දිග පළල කියවලා දිය කරන්න පුළුවන් උණුහුම් කෝපි කෝප්පයක් වගේ රස්නෙ තියෙන තෙත පිරිමි හිතකට විතරයි. පරිස්සම් කරන්න, හෙවණ දෙන්න, පුංචි හිතුවක්කාරකම් ළඟ පිරිමි එකම එක ඇහි බැල්මකින් පුච්චද්දි පිච්චෙන්නත් නොකීවාට ගෑනු හරි ලෝබයි. ඇල් මැරිච්ච බැඳීමක් පපුවෙ අලවන් හති වැටිච්ච මං මන්දිරගෙ අළුපාට ඇස් ඇතුළෙන් හෙව්වෙ මට අතැරුණ ලෝකය වෙන්න ඇති. තව මැරිලා තිබ්බ මගෙ හිතට පැන් අහුරක් වෙන්න ඇති. මේ වෙව්ලන දෙතොල් අග්ගිස්සට හිනා ඇබිත්තක් එක්ක හීනෙ පින්තාරු කරගන්න දේදුනු පාට වෙන්නත් ඇති. ඔය මෙකී නොකී හැමදේමත් එක්ක මට කවදාවත් හරිහැටි නොලැබුණ ආ

ශිඛර

අවසන් සෙංකඩගල රාජ් ය සමයේ අප නොදන්නා වහංගු වී ගිය බලහත්කාරයෙන් සඟවා තැබූ ඉතිහාස කතන්දර බෝමය. ඒ සිදුවීම් අගිස්සවමින් උණුහුම්ව ගිය බල අරගල, දේශපාලන, සමාජ සංස්කෘතිකමය පාවාදීම් අස්සේ සංවේදී සේම දුක්බර සොඳුරු සංසිද්ධීන් ගැන ලියන්නට මට වූයේ අනන්ත වූ දොල දුකකි. ඉතිහාසය උඩුයටිකුරු නොකොට එහි සාඩම්බර බව රකිමින් සත් ය වූ මූලාශ් ර ඇසුරු කොට මා ශිඛර අකුරු කැටුයේ වගකීමෙනි. භක්තියෙනි. ඒ ණයක් පියවනවා සමානව යුතුකමකැයි සලකාගේ අන් නිර්මාණයන්ට සාපේක්ෂව වෙහෙසක් දරාය. සිතිවිලි උල්පතක පහන්මය හැගීමෙන් ගැඹුරටම කිමිද පේ වෙමිනි. සොඳුරු හැබෑ කතන්දර සමඟින් මල් දමක් සේ ඉමිහිරි ප් රේමණීය කාව් යක් දවටා ශිඛර වියන හැම තත්පරයේම

සසර මන්තර

විශ්වාස කරයිද මන්දා. කාලාන්තරයක් මඟ බලන් ඉඳලා සිරි පතුල පෙනි පෙනීම ආපහු හැරුණ පින් නැත්තී මං.. සඳ දැක දැකම වලාකුළු පල්ලෙන් බිමට පතබෑ වුණ අහිංසකීත් මං... හීන යායම ගින්දරට මැදි වෙද්දි හුස්මාල්ලන් ජීවිතේ ගැට ගැහුව බෝවිටියා මලත් මං... ප් රේමයේ අපරිමාණ දැනීම් කන්දරාව පාමුල ගල් කුළක් වුණෙත් මං... මහමෙරක දුක් කන්දක් උඩ කඳුළු දෙපතුලට පාගන් හිනා මල් කිනිති අහුලන තාරකාවත් මං... අතැරි ඇතැරී ඉපදෙන හැම සංසාරෙම නුඹ පස්සෙ ගාටන සසර මන්තරෙන් මං... ප් රේමණීය හිත් දරාන මතක එක්කම නිදි වදින ඇත්තිනෙ නොකිව්වට මේ මං...!! ඒත්, එහෙව් ප් රේමයක් හිත දරාගන්නට නුඹව දෑහට දකින්න පෙරුම් පුරන්නෙ කොහොමද අද මං...??

සිනා ඇබින්දක්

දම් සෙනෙවි

එකල පරසිඳු සාරද නම් වූ මම, ජනුත්තම අනෝමදස්සී නරශ් රේෂ්ඨයන් වහන්සේගෙන් ලත් නියත විවරණයෙන් ඇරඹ, සම්බුදු අගසව් පදවිය පතා දිවිහිමියෙන් පාරමී දම් පිරුවෙමි. පිරූ පාරමී බලනැගී, උතුම් මාපිය යුවලකට ජාතක වීමි. දහස් ගණනක් වූ පරිවාර ජනයාට නායක වීමි. අපමණ ධන ධාන් ය, භවභෝග ලදිමි. රන් රිදී, මුතු මැණික් ආදියෙන් ආඪ් ය වූවෙමි. පුබ්බේ කත මහ පිනක මහිමය! ගිහිගෙදර ගිනිගෙයක් සේ දුටිමි. සෙනෙහසේ ප් රතිමූර්තිය වූ, උතුම් මාපිය යුවල අත්හැරියෙමි. දහස් ගණනක් වූ පරිවාර ජනයාද අත්හැරියෙමි. කෙළ ගණනක් වූ මහා ධන නිධාන, උදෑසන ලූ කෙළ පිඬක් සේ ඉවතලා අභිනික්මන් කළෙමි. අතිජාත මිත් ර කෝලිතයන්ද සමඟින්, සත් ය සොයමින් සැරිසැරුවෙමි. පාරමී

වියරු පෙම්වතා

මේමේ සේරම අපි හැංගි හොරා ආශ් රය කරන නිසා සර්. මේ දේවල් අනෙක් අය දැනගත්තා නම් අපිට නිදහසේ ඉන්න තිබුණා... ඔහු එක්වරම මදෙස බැලුවේ තිගැස්සුණු අයුරින්. මම එලෙසින් ප් රශ්න කළේ මේ තරමට අප දෙදෙනාගේ සම්බන්ධය රහසිගත එකක් කිරීමට ඔහු උත්සහ කරන්නේ ඇයිදැයි වටහාගත නොහැකිව. "එක දැන්ම කරන්න බෑ හිතේෂි.. "ඇයි සර් ඒ? සර් මැරි කරපු කෙනෙක්ද?.. මම එලෙසින් ප් රශ්න කළේ අපහසුවෙන් මුවට වදන් ගනිමින්.

11.11

ඉතාම කටුක ජීවන සමයකදීත් බලාපොරොත්තු අත නොහැර, තමන්ට ජීවිතය බේරාගත හැකි බව විශ්වාසය තැබූ වාටිටු අංක 14 හි සිටි මරණාසන්න රෝගියා, මාස තුනකට පස්සේ ප් රාතිහාර්යයකින් වගේ සුව අතට හැරෙනවා. අතේ සතයක්වත් නැතිව ගමෙන් නගරයට ඇවිත්, බෙන්ස් රථයක් ගැන දිනපතා සිහින මැවූ අභිලාෂකාමී තරුණයා අද ගෙදර මිදුලේ සිහින වාහනය නවතනවා. අපි ජීවත් වෙන්නේ අපේ සිතුවිලිවලට, වචනවලට සහ ක් රියාවලට ප් රතිචාර දක්වන ජීවමාන විශ්වයක ඒ ගැන ඔයා විශ්වාස කරන්නට සූදානම් නම්, සිහිනයක් සැබෑවීමට අවස්ථාවක් තියෙනවා. සමහරවිට මේක බලවත් පණිවුඩයක් වෙන්න පුළුවන්. මේ පණිවුඩය ඔයාට කියන්නේ විශ්වය විශ්වාස කරන්න කියලා ගහේ පෙනෙන අතුවලට පමණක් නෙමෙයි, ඔයාට න

සංසාර අභිසෙස්

කාලය සහ මිනිස්සු හරිම ප් රබලයි. මේ බලවේග දෙක එකතු වුණු තැන මායාකාරීය. එහෙම මායාකාරී මොහොතවල් ඔයාගේ ජීවිතය අස්සේ ඇති වෙලාම නැද්ද? අද නැතත් කවදාම හෝ දවසක මම වගේම ඔයත් තේරුම් ගනීවී සමහර මිනිස්සුන්ට අපේ හිත් ඇතුළේ අපටත් නොදැනීම විශ්වීය දේවල් කරන්න පුළුවන් බව. නියම වෙලාවට හරිම මිනිස්සු මුණගැසීම තමයි මේ ලෝකේ පවතින සුන්දරම සහ ප් රබලම දෙය බව.