Confirmation Email Sent

අග්රමංසලා

ප් රේමයේ කවි පද කියා සෙත් පිරිතක් සේ සිත නිවා අමාවක අහසට තනි තරුවක් සේ පායා හීන්සැරේ ඒ තරු එළියේ විෂ කටු මැදින් මා සොයා අතනෑර සිතින් අල්ලා සසර කෙළවර තෙක් පියමං කළා මා නුඹ ළය මත ම හොවා තැබූ එකින් එක පියවර දෙස දරා හිඳිමි මා නිහඬව බලා ප් රේමයේ අග් ර ඵලය මතින් මා පැතූ මංසල මවන තුරා

රටඹෑකන්ද

හුඟක් වෙලාවට යන එන මග දිගේ මුතුකැට දිලිසෙයි. අහුලගන්න දිව්ව දාට තේරුම් යාවි ඒ පිනිකැට යට සර්පයො පිරිලා කියලා. ලස්සන මල් මවපු දෙයි යොම මලට ළඟින් විෂ කටු මවලා. ඒක වැරදියි තමයි. ඒත් මගතොටේ වෙන අවනඩු අහන්න උසාවියක් නෑ. හැබැයි එකක්, සොබාදහම හරි වෙලාවට, හරි - වැරදි හොයලා දඬුවම් දෙනවා. එදාට නඩුකාර උන්නාසෙලටත් හිරේ යන්න වෙනවා; දොස්තරලට හොයා ගන්න බැරි ලෙඩ හැදෙනවා; ගුරුවරුන්ට කවදාවත් ඉගෙන ගත්තෙ නැති පාඩම් ඉගෙන ගන්න ලැබෙනවා; හාමුදුරුවරු සාතන්ට බාර දෙනවා; ෆාදර්ලා අපායෙ යනවා; ඒ නිසා අපායෙ නොයන්න පිං කරන එවුං වෙසක් පෝයට අපාය බලන්ඩ ටිකට් අරං පන්සල් නොගිහින්. හාමුදුරුවෝ පන්සල්වල ඇතුළුවෙන තැන ඩ් රෙස් කෝඩ් ගහලා

යලිත් හිනැහෙමි

"ආදරයයි ආකර්ශනයයි කියන්නේ දෙකක්. කැමතියි කියලා ඊලඟ දවසේ වෙඩින් එකයි, බබාලා ගානයි ප්ලෑන් කරන්න මට බෑ. මං බැඳලා ආදරේ කරන්න ඉගෙනගන්න කැමති කෙනෙක් නෙවෙයි. මට එහෙම කරන්නත් බෑ - යශෝධ රත්නායක "මං හැමදාම හිතූවේ හරි පුද්ගලයා මුණගැහුනේ නැත්නම් බදින්න ඕන නිසාම හරි ළමයි ඕන නිසාම හරි බඳින්නෙ නෑ කියලා. මං ආදරේ කරන මනුස්සයා එක්ක ළමයෙක් හැදුවොත් මිසක්, ළමයි හදන්න විතරක් මට හස්බන්ඩ් කෙනෙක් ඕන නෑ. ඒ තරම් විශේශ කෙනෙක් මට තවම මුණ ගැහිලා නෑ." - නිලේකා එදිරිවීර "හිත් වලටත් මහන්සි දැනෙනවා නිලේකා. ඇඟටත් වඩා තදට. ඒත් හුඟක් දෙනාට හිත් මහන්සි වෙච්ච මිනිස්සු පේන්නේ නෑ." - තිසර තිලකරන්න

එක අහසක් තරු දහසක්

මිනිසුන් සදාකාලික විය යුත්තේ ඔවුන් ලෝකයට ඉතිරි කර තබා යන දේවල් වලිනි. මට වම් පසින් නිදන්නේ නිසැකවම එවැනි අමරණීය මිනිසෙක් බව දැන සිටියෙමි. එහෙත් ගෙවී ගිය දිනය පුරා මා අසල සිටියේ එම උත්තුංග මිනිසා තුළ සැඟව සිටි සාමාන් ය පිරිමියාය. බිඳ වැටීම්, නැවත අල්ලාගෙන නැගිටීම් බහුල සාමාන් ය මිනිසාය. ලෝකයට පෙනෙන්නට සිනාසෙන එහෙත් හදවත මත සදාකාලික තුවාලයක් සහිත මිනිසාය. හැඟීම් දරා ගැනීම අපහසු නමුත් කෙසේ හෝ ඒ හැඟීම් මෙල්ල කරගැනීමට උත්සහ දරන මිනිසාය. අන් සියල්ලට වඩා ඒ සාමාන් ය මිනිසාට මම පෙම් කිරීම ඇරඹුවේ එදා, ඒ මොහොතේය.

සුළඟට පවසමි

"ආදරේ කියන්නේ අයිති කර ගන්න එකම නෙවෙයි මැණික. ආදරේ කියන්නේ ආදරේ කරන කෙනාට මුළු ලෝකෙම දිනන්න අවස්ථාව දෙන එකට. මගේ කූඩුව ඇතුලේ හිරවෙන්න එපා මගේ කිරිල්ලි. පුළුවන් තරම් ඈතට පියාඹන්න. අත්තටු රිදෙනකන් පියාඹන්න. කවදාහරි මහන්සි දැනුණොත් අපි පුංචි කූඩුවක ජීවිතේ අලුතෙන් පටන් ගමු. එතකන් මේ අත මේ පපුව ඔයා වෙනුවෙන් නිදහස්ව තියෙයි." - පහන් නාත් සිගේරා - "අපරාධකාරයෙක් ට ආදරේ කරන්න එපා කියලා කොහෙවත් ලියලා තියලා නැහැ අයියේ. එයා ඇත්තටම චයිනා සිගා වුණත් මගේ ජීවිතේ එයා ඉන්න තැනට වෙන කාටවත් එන්න බැහැ. ඒත් පුරවැසියෙක් විදිහට මට තියෙන සමාජ අයිතිවාසිකම ඊට වඩා වෙනස්. ඒ දෙකෙන් කොයික අන්තිමේ දී දිනයි ද කියන්න මම දන්නේ

dubai හන්දියේ සිට ලියමි...

අවුරුදු තුනකටත් කිට්ටු කාලයක් මොනම ආරංචියක් වත් තිබුණෙ නැතුව ජීවත් වෙලාද කියලවත් දන්නෙ නැතුව හිටි කෙනෙක් එක පාරටම ඉන්නව කියල දැන ගත්තම හිතට දැනෙන හැඟීම මට මෙහෙම විස්තර කරන්න අමාරුයි. ඇරත් වෙන මනුස්සයෙක් වගේ නෙමෙයිනෙ තමන් බඳින්න ඉන්න කෙනා. මට වෙලාවකට මේක විශ්වාස කරන්නත් අමාරු වුණා. සීයට සීයක්ම ඇත්ත නොවෙන්නත් පුලුවන් වුනාට ඇත්ත වුනොත් කියලමයි මගෙ හිත ඊළගට කිව්වෙ. ඒත් ඒ හැම දේටම වඩා මට ඕන වුණේ මේනකව දකින්න. දැන් මේනකව දැක ගන්න හිතන්නෙ, එතකොට අරුණ දාර්ශනිකයා කිව්වා. ඇයි ඔයා මෙතනට අරුණව ඇදල ගන්නෙ. එයාව මෙතනට ඇදල ගැනීමේ කිසිම සාධාරණයක් නෑ. මම කිව්වා. මම කියන්නෙ ඔහේ හිතන්න අකමැති සත් ය

කළු පැහැති කුඩා පොත

මෙ' කව ලියා අවසන් කර එයම ලියූ කළු පෑනෙන් ඝණ කළුවර රෑ අහසෙහි කළු පැහැයෙන් තිතක් තබා එයින් අසමි සුවිසල් වූ විශ්වය මැද කළු පැහැති කුඩා තිත තරම්වත් වේද මම?

කුරවි සර

පිනි වැස්සක්

නැවතත් උණුසුම් සුසුමක් දිග කෙහෙරැල් අතර සැඟවිණ. ප් රේමය වෙනුවෙන් ජීවිතය පරිත් යාග කළ මිනිසුන්ද ප් රේමය වෙනුවෙන් කිරුළ අතහැරි කුමාරවරුද මෙතෙක් සිටියේ ඉතිහාසය තුළ පොත් පිටු අතර පමණි. ප් රේමය වෙනුවෙන් මිනිසෙකුට මේසා පරිවර්තනය විය හැකි බව හෝ මේසා කැපවිම් කළ හැකි බවක් විහංගා දැන සිටියේ නැත. මනුෂ් යයෙකු ලෙස ඉපිද පිරිහී ගිය ආත්මයක් සමග අතහැරි යමින් තිබූ ජීවිතය ඒ සිහින් ඇගිළිතුඩුවලින් අල්වාගත් දා සිට කෙමෙන් කෙමෙන් ආලෝකය කරා ගමන් කළ ආකාරය ඔහුට සිහිපත් විය. කිසිදා නීතිරීති ඇණුම් බැණුම් නොතිබූ බැඳීම තුළ තම හිස් වූ ආත්මය පිරෙන්නට ලබාදුන් සෙනෙහස ඇය සතු එකම අවිය විය. ''රාධි... කියන්න දෙයක් තියනවා'' එක්වරම ද

කටු තුඩු මත

මම අතීතයද අනාගතයද ඒ හා සබැඳි සියලු මිනිස් ප් රාණීන් හා සිදුවීම්ද අමතක කර මේ ගෙවී යන තත්පරයේ පමණක් ජීවත් වීමට උත්සාහ කළෙමි. ජීවිතයේ ඉතිරි අර්ධය මේ උණුසුමෙහිම ගෙවා දමා මතුයම් දිනෙක අවසන් සුසුමද ඒ හදගැස්මට සවන් දෙමින්ම හෙලන්නට තරම් තෘෂ්ණාවක් මට දැනෙමින් තිබුණි. නමුත් යථාර්තය ඇත්තේ මින් බොහෝ දුරඈතක බව මගේ යටිහිත කෑගසමින් තිබුණි. ඉදිරියට කුමක් සිදු වුවද මේ ගෙවීගිය මොහොත පිලිබඳ කිසිඳු පසුතැවීමක් කිසිඳු දිනෙක නොදැනෙන බව විශ්වාසය. එය සදාතනික මතකයක්ව මා සමඟම මියෙනු ඇත.

ලන්ඩන් උණුසුම

හෙන්රි මෙරිල් පාපැදියෙන් ලංකාවේ සිට ලන්ඩනයට