Confirmation Email Sent

මිස්ටර් Perfect

Loving my චෙල්ල කුට්ටි

කෝ ඉන්නවා කියපු යාළුවෝ ටික මං තදේටම ඇහුවා... කෙල්ල එත් ඩෝන්ට් කෙයාර්... තමුසෙගෙන් මම ඇහුවේ දෝණි... කෝ ඉන්නවා කියපු යාළුවො ටික තව ටිකක් මං වැඩි කලා සද්දේ.... "ඔය එන්නේ" මං පිටිපස්ස බැලුවා... උන් දෙන්නා තුන් දෙනාටත් හොඳට කියලා දෙන්න ඕනේ... ඒත්.... ඔව් ඒත්. ඩග් ඩග්... ඩග් ඩග්... මගෙ පපුවෙ ගැස්ම වැඩිවෙන්න ගත්තා.....යාළුවො කියලා පෙන්නුවට හට් එක පැත්තට ආවෙ එක කෙල්ලයි.. එපා රෝමි එපා.. දැන් පිස්සු කෙලින්න හදන්න එපා... දෝණිත් ඉන්නවා.. බෑ මචං බෑ....මට මාව කොන්ට් රෝල් කරගන්න බෑ... මොකද ඒ ලස්සන මුණ දැක්කාම මගෙ මුළු සර්ව සරීරෙම නවතින්න ගත්තා, විනාඩි ගාණකටම... එතකොට මෙයාද මේ කතාවේ කතා නායිකාව වෙන්නේ.. හරියට

මන්දාර වර්ෂා

දයාබර මන්දාර.. දනිමි මම දනිමි හිතවත... ඔබ මට සොඳුරු සිහිනයකි කිසි දිනෙක අත පොවන්නට නොහැකි.... අහස් ගඟ තරමටම දුර සිටි අළුවන් දෙනෙත් තුළ ඇතිරුණු සෙනෙහෙ උල්පත කෙලෙස අදහාගම්ද නොදැන මම දහස්වර තැවුණෙමි.... දනිමි මම දනිමි හිතවත හදවත් පොතේ පිටු මත ඔබ ලියන පෙම් කවි සදාකාලික වන වග... මන්දාරමින් පෙගුණු අහසම සගවගත් මේ කුළු බිඳ දැන් දැන් හෙලා මිහිමත ප් රේමයේ තෙතම ඉහිරෙන... දසදහස් වාරයක් සපථ වී පැවසූ වදන් සුරකින දනිමි මම දනිමි පෙම්වත... ඔබ දෙව් පුතෙකි මිහිමත....

අන්ධකාරයේ ඉන්ද්රජාලිකයා

ඔහු පැමිණෙන තෙක් සියල්ල සන්සුන්ව තිබුණි. සියලු දෑ අතිශය සාමකාමීව පැවතුනි. එහෙත් එදා... මගේ දෙමව්පියන්ගේ විසි තුන්වන විවාහ සංවත්සරයා දා මහා රාත් රියේදී පැමිණ කුඩා මංජුසාවක බහාලූ කෙස් කැරැල්ලක් ත් යාගයක් ලෙසින් ගෙනැවිත් බාර දුන් ඔහු... අන්ධකාරයේ ඉන්ද් රජාලිකයා... එතැනින් පසු මගේ ජීවිතය සහමුලින්ම වෙනස් වූ බවයි. මම ඔහු අතට පත් වීමි. ඔහු ඔහුට උවමනා අයුරින් මා නිර්මාණය කළේය. ජීවමාන දෙවියෙකු යැයි සලකා ඔහුගේ මිනිසුන් ඔහුට වන්දනාමාන කරන අයුරු දැක පළමුව මම අපහාසයෙන් යුක්තව සිනහසුණෙමි. එහෙත් කල් ගතවත්ම මමද නොදැනුවත්වම ඔහුව අදහන්නට ගතිමි. ඔහු අන් කිසිවෙකුත් නොවේ. ඔහු විය. අන්ධකාරයේ ඉන්ද් රජාලිකයා...

අනන්තරා

හෝරාව මැදියම් රාත් රී දොළහටද ආසන්නව තිබේ. මම සීයප්පච්චි විසින් මට ලබා දුන් බොහෝ පැරණි පුස්තකයද අතින් ගෙන මේසයට විමි. මේස ලාම්පුවේ මළානික ආලෝකය යටින් එය දිගහැර කියවන්නට පටන් ගතිමි. බෙහෙවින්ම දිරා කහ දුඹුරු පැහැයට ළංව ඉරී ගැලවි යන තරමටම අබලන් වූ එහි පිටු පෙරළීම වුව බොහෝ අර පරෙස්සමට ආයාස දරා කළ යුත්තක් විය. ඉතින් මම කියවන්නට පටන් ගතිමි. එය යටත් විජිත කාලය තුළ අප රටෙහි ජීවත් වූ හෙන්රි රිචඩ්සන් නම් වූ සුදු ජාතික මහතෙකු විසින් දීර්ඝව තැබූ සටහන් රාශියක් විය. එතෙකින් මා ඉදිරියේ සෙමෙන් සෙමෙන් දිග හැරී ගියේ මා ද මගේ නෑ සොයුරු හිරාන්ද මගේ පෙම්වතා වන ඇඩම් ද සම්බන්ධ අතිශයින් විශ්මයාවභ කථා පුවතක්ය. මෙය අපගේ

ආකස්මික

''මේක මේ ආත්මෙන් විතරක් නවතින බන්ධනයක් නෙවෙයි මියැසි. ඔයා සදාකාලිකවම මගේ. මේ ආදරේ මරණයෙන් කෙළවර වෙන දෙයක් නොවෙයි. උපදින හැම ආත්මෙකම ඔයා මගේමයි." - සංදීප් - ''සඳා... ආපහු එන්න මේ තරම් කල් ගත්තේ ඇයි කියන්න... මං බලාගෙන හිටියා... මගේ ඇස් රිදෙනකම්ම බලාගෙන හිටියා... මගේ උරහිස් පාළු වෙලයි තිබුණේ. දැන් ඔයා ආව නේ. ආය කවදාවත් මාව දාලා යන්න එපා - නඳුන් - ''සංසාර චක්කරේ හරි පුදුමයි නෙව නෝනේ. නෝනා ආයිමත් සඳා නෝනගෙම රූපය අරගෙන උප්පත්තිය ලබලා. සඳුන් මහත්තය වගේම තරුණ දරුවෙක් කසාද බැඳගෙන මදිවට ආයිම කැරකිලා වලව්වට ආවේ නඳුන් මහත්තයව හොයාගෙන. පුළුවන් ඉක්මනින් මෙහෙන් යන්න නෝනේ. නැති නම් මහ විනාසයක් තමයි සිද්ද වෙන

අදිසි

රාත් රී දහය හමාර වන ලෙසින් හෝරා යතුරෙහි කටු සුසර වන කල මන්දිරයෙහි දැල්වී තිබු සියලු විදුලි පහන් නිවි යන ලදී. කළුවන් අන්ධකාරය රජයන කාමරය තුළ දෑස් පියා ගත් මම තදින් හුස්මක් ළය තුළට උරා මෙයින් පසු කුමක් සිදු වන්නේ දැයි සිතුවෙමි. තත්පරයක් දෙකක් සහ තවත් තත්පරයක් ගතව ගියේය. අඩවල් කර තිබු දොර කුඩා හඬක් නංවමින් ඇතුළතට විවරව ගියේය. දැන් මට ඇසෙන්නේ පියවර හඬකි. තවත් මොහොතක ගතව ගිය තැන මගේ බඳ වටා දෑතක් එතී ගියේය. ගණ අන්ධකාරය නිසාවෙන් මට කිසිම කිසිවක් පෙනෙන්නේ නැත. එහෙත් ජවයෙන් පිරී ගිය මේ පිරිමි ස්පර්ශයත් ඒ හුස්මෙහි අපූරු උණුසුමත් විඳ ගන්නා අතර තුර මම සිතුවෙමි. මොහු කවුරුන්ද, මා විවාහ වී පැමිණි මහලු මනුජි

අනුරාවී

කවිය නුඹ

ඔය මෙතන හිරකරන් ඉන්න හැඟීම් වලට පාඩුවේ ගලන්න දෙන්න.ඇතුලට දාලා හිරකරන් ඉන්න හීන වලට එළියට එන්න ඉඩ දෙන්න.එකම එක වතාවක් ඔයාගෙ හිත ඉල්ලන දේ කරලා බලන්න.ඒ හදවත ඉල්ලන්නේ ආදරය නම් ඔය අත පැත්තකට දාලා මගෙ අත්දෙක උඩින් ඔය හිත තියලා බලන්න එකම එක වතාවක් මාව විශ්වාස කරන්න මම ඔය හැම හීනයක්ම පාට කරන්නම්.

ගිම්හානයට පසු

මගේ රවීන්.. ඔයා විශ්වාස කරනවද සිද්ද වෙච්ච කිසිම දෙයක් එහෙම උනේ මගේ කැමැත්තෙන් නෙවෙයි කියන එක... ඒත් ඇත්ත කතාව දැන් ඔයාගේ පුංචි රෝස මල වන්චාකාරයෙකුට අහුවෙලා තැලිලා පොඩිවෙලා ගිහින් ඉවරයි ජකියන එක විතරයි. මන් ඔයත් එක්ක එකතුවෙලා හදන්න හිතාගෙන හිටපු සිහින මාලිගාව මගේ ඇස් ඉස්සරහම බොඳ වෙලා ගියා රවීන්... ඒත් ඔයා වෙනුවෙන් මගේ හිතේ උපන්න සෙනෙහස තාමත් එහෙමමයි. මට කියන්න රත්තරන්... දුක හිතෙන හැමදේම අමතක කරලා ඔයා ළගට දුවගෙන ආවොත්... ආයෙත් ඔයාගෙ පපුවට තුරුල් වෙලා ඔය පපුව ගැහෙන වාර ගණන් කරන්න... ඔයාගේ හුස්ම වල සුවය විඳින්න... ඔයාගේ උණුසුමේ සුවය විඳින්න... එකම එක වතාවක්... එක වතාවක් විතරක්ම...ආදරෙන් ඔය පපුවට

අමාදහර කවි බණ 3

හිස්තැනක සිට

මව්නි ඔබ සඳක්මය

ඔබ හිටියට මම තනියම

කිසිදාක අමතක කළ නොහැකි ප් රේමයක අතීත මතක සටහන් පාදක කරගෙන ලියූ කවි රාශියක් සංග් රහ කෙරෙන කවි සරණියකි, ඔබ හිටියට මම තනියම කන්ද නමුණුකුළ පාමුල නිහඩ නිසල පටු මාවතේ මතක මල් පිපී සැලෙනවා මේ පිපී සැලෙන මතක මල් පරාක් රම ඒකනායක කවියාගේ හදවත පත්ලෙන් මතුවෙන ඒවාය. ඒ හැඩ අකුරු පේළියට ආදරය ගෙතූ වචන තවමත් හද පත්ලේ ඇත ආධ් යාත්මික හුදෙකලාවක විටින් විට මතුවෙන අතීත පෙම් සැමරුම් මොන තරම් සුන්දරද? සුදත් ගාමිණී බණ්ඩාර