Confirmation Email Sent

මිලින මායාවී

වැඩි කතා ඕන නෑ. මේ දේ කරන්නකෝ. ඔයා යන්න කනත්තට. කනත්තේ මුරකාරයා බන්දුසේන. ඒ මිහිහට කියන්න ඔයා වෛද් ය ශිෂ් යාවක් කියලා, ඊට පස්සෙ ඉල්ලන්න ඕනෙ ඇටකට්ටක්. මම ඒ මිනිහට ඕන තරම් සල්ලි දෙනවා. මිනී ඇටකට්ටක්ද "ඔව්, මගේ වැඩකට මට ඕන වෙලා තියෙනවා. ඔයාව පිස්සියෙක් කරලා තාත්තව යවන්න තිබුණා. ඒත් බන්දුසේන දන්නව ඒ මගේ මහත්තයා කියලා. ඒ නිසා ඒක කරන්න බෑනෙ දුව. "චික්.. අම්මේ ඔයා නම්. තාත්තා කාමරේ ටිකක් පිස්සු නටයි. ඒකට කමක් නෑ. ඔයා මූණ කට හෝදලා මට කන්න දෙයක් දීලා යන්න. ඔයාගෙ තාත්තට කවලා ඔයත් කාලා ගිහින් එන්නකෝ. ඔයත් පොඩ්ඩක් වෙනස් වෙන්නෙ නැහැනේ. මේ සග්ලාස් එක දාලා කොණ්ඩෙ බැඳගෙන යන්න.

හිත්

අපි ඔය ගැන කතා නොකර ඉමු බං. ආදරේ කියන දේ බලෙන් ගන්නවත් දෙන්නවත් බෑ.. ඒත් අපි හැමෝටම පුලුවන් අපි කැමති කෙනෙකුට හිතින් ආදරේ කරන්න, අකීල් ය මහත්තය නොලැබෙන බව දැන දැනමයි මං එයාට ආදරේ කරන්නේ .. ඒක මොන වගේ බැඳීමක්ද කියන්න මම දන්නෙ නෑ.. ඒ ඇස්..ඒ රූපේ මගෙ ඇස්වල ගැටිච්ච දා ඉඳලා මං එයා වෙනුවෙන්ම පේ වෙනවා. මං දන්නව මගේ හිතේ තියෙන දේවල් කවදාවත්ම ඉටු වෙන්නෙ නෑ කියලා. ඒත් මම මැරෙනකල්ම මහත්තයට ආදරේ කරයි..මට බනී.. මම මෝඩයි කියලා.. ඔව් මම මෝඩයි. අපි හැමෝම ආදරේ ලඟදී මෝඩ වෙනව බොළඳ වෙනවා.... මන් යනව තිසූ. පුලුවන් වෙලාවක බෝඩිම පැත්තේ එන්න. දැන් ඉතින් ආයෙත් රස්සාවක් හොයන්න මැරෙන්න එපැයි...

දූවිලි සිහින

දේවා මොනවද කරන්නේ කියලා මට තේරෙන්නේ නෑ. මගේ ජීවිතේ විතරක් නෙමෙයි ඔයාගෙයි දරුවගෙයි ජීවිතෙත් දැන් අවධානමේ. එහෙම කියලා මේ මුළු ලෝකෙම විනාස කරලා දාන්න මට බෑ. අපි කරන මේ හැම දේකම හොද නරක දෙපැත්තක් තියනවා. හොද කරන ගමන් නරකට ඉඩ දීලා බලන් ඉන්න මට බෑ. මේ මගේ අවුරුදු ගානක මහන්සියේ ප් රතිඵල ඔයාගේ කැප කිරීම් වල ප් රතිඵල. ලක්ෂ ගානක් ජීවිත ජීවත් වෙන්න තම ඉල්ලනවා මට මැවිලා ජේනවා. රෑට නින්දක් නෑ. දැඩි සත්කාර ඒකක වල පණ අදින ලෙඩ්ඩු මගෙන් ජීවිතේ ඉල්ලනවා දේවා...

ඇහැරෙන්න ප්රේමයෙන්

ගනේපොල නිවසේ ගේට්ටු දෙපසට විවර වද්දි නෙලාරාගේ සිත බියෙන් සැකයෙන් ගැහෙන්නට විය. ඕ උන්නේ පූර්ණිකාගේ දකුණත තදින් අල්ලාගෙනය. තෙමසකට අධික කාලයක් තිස්සේ තමාගේම කරගෙන ජීවත් වූ නිවස.. අද බැඳීමකින්, නීතියකින් තමාට හිමිවූ නිවස ජීවිතයේ මුල් වරට දුටුවා සේ ඕ හිස ඔසවා පුදුමයෙන් බලා සිටියාය. නිවසක්.. නිවසක් වීමටනම් සිමෙන්ති, ගල්, වැලි යෙදූ බිත්ති පමණක් ප් රමාණවත් නොවේ. ඒ තුල ආදරණීය බැඳීම් සේම ඒ පණ නැති බිත්තිවල හැරී දෝංකාර නංවන සිනහවක්, සතුටක් තිබිය යුතුමය. අජීවී බිත්ති පවා ජීවයෙන් ගැහෙන්නේ එවිටය. ඔයා අපේ ජීවිත වලට අලුත් සතුටක් අරගෙනයි ආවේ... රවීනාත් තමාව තුරුළුකරගෙන මිමිනූ ඒ වදන් නෙලාරාට ඇසී නෑසී ගියේ යළිත්

සීතල හාදු

මන්දාරම් අහස යට

රුමංසලා

මම හෂිල දෙස හිස හරවා බැලුවෙමි. වේදනාබර වතකින් ඔහු මා දෙස බලා සිටියේය. "ඔයා අහනවාද හෂිල මගෙ කතාව... ඇත්තටම අහනවාද...? මෙච්චරකල් කවුරුත්ම හිටියෙ නෑ මගෙ කතාව අහන්න... මට හිටියෙ ආයම්මා විතරයි... මගේ හිතේ වේදනාව බෙදාගන්න මට කවුරුත්ම හිටියෙ නෑ හෂිල කවුරුත්ම නෑ..." මගේ උරහිසේ තිබූ හෂිලගේ සුරත තව තවත් තද විණ. "අද ඉඳලා ඔයාගේ දුක විතරක් නෙමේ... සතුට බෙදාගන්නත් මම ඉන්නවා අරුන්දතී .. මට කියන්න ඔය හිතේ හිරකරගෙන ඉන්න කතාව... ඔය වේදනාව මටත් කියන්න.." මට අවැසි වූයේ වසර දෙකක් තිස්සේ හදවතේ ගුලි ගසාගෙන තනිවම විඳ වූ වේදනාව තවකෙකු සමඟ බෙදාගන්නටය. හදවත පිපිරෙන්නට පෙර පවසන්නටය. මා මොහොතක් ඔසඳගේ සේයාරුව දෙස බලා හිඳ ද

පමා වූ හසරැල්

සහන්ගේ දෑඟිලි ගිලිහී වැටුනා මතකය. එහෙන් ඒ ගැන නොසිතාම මම දෑතින් මුහුණ වසා ගතිමි. මේ පාපොච්චාරණය කල හැක්කක් නොවේ. වදනින් වදන ගැලපිය හැක්කක්ද නොවේ. ඒ තරම්ම දුකකි. කෑ ගසා හඬන්නට සිතණු සිතුවිල්ල මම ඉවසා දරා ගනිමි. මිත් ර පිළිබඳව සිත්හි වූ හිස් හැඟීම අපහැදීමකට පෙරලෙමින් තිබේ. සහන්ගේ උරතලයේ හිස හොවාගෙන කෑ ගසා හඬන්නට ඕනෑ වුවත් ඔහු නිහඬය. විනාඩි ගණනාවක් ගතව යන්නට ඇත. ඔහු අඩු තරමේ හඬන්නට එපා.. කියාවත් නොකියුවේය. ඇදහිය නොහැක්කක් සිදු වූවා සේ ඔහු නිහඬය. නිසොල්මන්ය. හැම දෙයක්ම අමතක කරමු සාධනා. ඒ ඔයා හිතලා කල වරදක් නෙමෙයි.. අපි... අ.පි අලුත් ජීවිතයක් පටන්ගමු. ඒ ජීවිතයට මිත් රවත් වත්සලාවත් එපා, අපි දෙන්නා ව

සිනාසෙමු අතීතෙට

නුහුරු නුපුරුදු හීනයක්

දරා හිඳිමි මං

මං දණිස් දෙකට බර දීලා නැගිටල ගිහින් එල්ලුණේ බිත්තියට හේත්තු වෙලා ඉන්න දිවිගෙ බෙල්ලෙ. ඒ ඇස් විසල් වුණේ බලන් ඉද්දි. මං එබුණේ ඒ ඇස් වලට. "මට ඔයාව දෙනවද දිව්? මං ඇහුවෙ ඒ ඇස් දිහා බලන්. ඒ ඇස් හරි ලස්සනට හිනා වුණා කියලයි මට දැනුණෙ. එහෙම්ම දිව් එයා මාව ඇඳේ පෙරළ ගත්තේ මගෙ හද ගැස්ම අසාමාන් ය වේගෙකින් ගැහෙද්දි. මං ඇඳන් ඉන්න එයාගෙ කෝට් එක ගලවපු දිවි මගේ ඇස් වලට එබුණා. ඒ ඇස් වල තිබ්බෙ අමුතුම කාන්තියක්. මං ඒ මුණ දිහා බලන් හිටියා. වේගයෙන් ගැහෙන ළමැදට ඇස් අරත් ගියපු දීව් එක පාරටම මගෙ ගතට මුළු බරම දීලා මුණටම එබුණා. ඒ හැඩි දැඩි සිරුරෙ බරට මුවෙන් ඉකියක් පිටවෙද්දී. * දීව්.. දීව් එයා මොකුත් නොකියා මගේ දෙතොල්වලට ඒ

සිසිලයි නුඹ මට

ධරනි ආපසු හැරුණි. ඒත් චමල්යා ඇයට යන්නට දුන්නේ නැත. මේ ගැබිණි යුවතිය හොඳටම අඬා ඇති වග ඇයට වැටහිණි. "ඔයාලට මොකක් හරි ප් රශ්නයක්ද "ප් රශ්නයක් තමයි. ඒත් මං හොයන කෙනා නෙමෙයි මේ ධරනි යළිත් ඔහු දෙස නොබැලුවාට ඔහුගේ දෙනෙත් නම් ඇය වෙතින් ඉවතට ගියේ නැත. මේ ඊයේ ඔහු ළඟ සිටි යුවතිය නොවනා වග යුවතියන්ට වැටහුනේත් නැත. කැ ගසා අඬන්නට තරම් දැනෙනා දුක ඇය සිටියේ දරාගෙනය. මිතුරියන් දෙදෙනා දෙපසිනි. උවමනා පපුවත් රිදීගෙන පැමිණෙනා මේ ඉකිය පිටකරන්නටය. දැන් සියල්ල සිදු වී හමාරය. ඔහු වෙනත් යුවතියක තෝරාගෙනය. සියල්ල වෙනස් කර ගන්නට ඇත්තේ ඒකය. දැන් තවත් ඔහු මත්තේ හැපී වැඩක් නැත. ඇය අත තැබුවේ තම කුසටය. බිළිඳාගේ චලනයක් ඇගේ සුරතට