Confirmation Email Sent

ආයු

ආයු ඔබද නොවේ. මාද නොවේ.. ආයු අප දෙදෙනාම නොවුණත් ඈ මා හදවතේ බහ තේරුවාය. ගැරහුම් අවමන් මැද සිය දිවිනසා ගන්නා යුවතියකගේ මානසිකත්වයෙන් මිදී ඈ තම ජීවිතය ඉදිරියේ වූ අභියෝග යන් පිළිගත්තාය..

සෙනෙහස පහනක්

හ දවතේ තවමත් ඒ පැහැය තිබේ... එය පිරිසිදු ජලයේ පැහැයයි.. පහන්දරා තමන් ඉදිරියේ සිටි අමර් සිං දෙස බැලුවේ ඒ පැහැදිලි නෙත් වලිනි.. "ඒක ලොකු බොරුවක් අමර්" මං සමාව ඉල්ලන්න සුදුස්සෙක් නෙම් පහන්දරා.. "ඔව්.. ඔයාවත්, මගෙ තාත්තාවත්..."

හමුවූයේ වෙන්වන්නද

"ආ කාස" "හ්ම්" "හයියෙන් වහිනවා... නෑ... නෑ... අර වහිනවා....." "එහෙනම් ජනෙල් වහගන්න......" "හරියට හීතල එනවා ආකාස..... " හොඳටගුලිවෙන්න.... "මට හිතෙන් නෑ... "ඇයි... "ජනේලෙ වැහුවොත් වහිනවා පේන්නෙ නෑ..... හොඳට ගුලි වුණොත් හීතල එන්නෙනෑ...." ආකාස දිගු හුස්මක් ගත්තේය. ඉන්පසු දණහිස් නවා ඒ මත යළි මුහුණ ඔබා ගත්තේය..... ඔහු උමතුවෙන් යැයි මට සිතිණි. ඒත් ගිලන් යහනක උන්නේ මාය...... යහනේ කොණක එල්ලෙන වෛද් ය වාර්තාවේ "සිහි කල්පනාව මදි යැයි සටහන් කොට තිබුණේ මගේය....

කුසුම්

මම හැඬුම් නතර කොට මේසය දෙපයින් අතාරින්නට හැඳුවෙමි.. ඒත් මා දුටුවේ තාමරසීවය.. ඈ මගේ ඇඳ යටය. ඇඳ යටින් යන්තම් හිස එලියට දමා මුව අතින් වසාගෙන ඈ හඬයි.. ඈ ලොකු ළමයකු වූයේ පහුගිය සතියේය මා තරමටම උස ඉතා සොඳුරු යුවතියක වන බවට සාක්ෂි දරන තාමරසීගේ උස් පහත්වන ලැම දෙස චන්දුගේ බැල්ම වැටෙනවා මම එදා දුටුවෙමි . අක්කා එපා.. ප්ලීස් මං වෙනුවෙන් මේසය උඩම හිඳ මම තදින් ඇස් පියවා ගත්තෙමි මා මියයනු ඇත.. චන්දුගේ ඊළඟ බිල්ල තාමරසී ය.. සාරිය ෆෑන් කොක්කේම තබා මම බිමට බැස්සෙමි.

අපූර්වා

"ස මහර සිදුවීම් තියෙනවා... හැමදාම හිත්වල තියාගන්න...මිනිස්සුන්ගේ මරණයත් එක්ක වැළලිලා යන... මේකත් එහෙමද? "ඔව්" කවුරුහරි මං ඉද්දි උඹට අත තිබ්බොත් එයා එතනම ඉවරයි මගෙ අතින්... එයා ගිම්හාත් වුණත්...'' "මුලූ පරම්පරාවම අද එකට එකතු වුණා.. නැතිවුණු නෑදෑකම් ආයෙ අලුත් වුණා. මං පරම්පරා ගානක පුරුකක්... බැම්මක්.....මං මේ කසාදෙට අකමැති වුණොත් තව පරම්පරා ගානකට මේ වෛරය අරන් යයි ආශාන්.." "යන්න එහෙනම්..

දිනෙත්රා

අහසේ මහත් වූ කම්පාවක් මේ දැන් සිදු වුණා සේ මහා දුක් මුසු සේයා ඇඳී මැකී යයි... දුක් දරා ගත් හිත් මේ අහස වාගේම දුකේරේඛා හඳුනාගෙන දුකෙන් මිදේ.. ජීවිතයේ රස යැයි කියනා බොහෝ තැන්වල රසට ළඟින් තිබුණේ තිත්ත ය..

පතමි දහස්වර

මම ආයෙ ආයේ වෙරළ ඉම තෙක් ඇවිද යමි.. මට වඩා වයසින් මුහුකුරා ගිය ඔබ කළකිරීමෙන් අර අනන්තය තෙක් දෑස් විහිදා සිටී... අප මාර්ග දෙකක ගමන් කළ යුතු දෙදෙනෙක් වීමු.. එය දැන දැනත් මම ඔබ යන මගම යමි.. මේ කොතන හෝ තැනක ඔබ මට මුණ ගැහෙනු ඇත.

අකම්පා

සැබැවින්ම විශිෂ්ට නවකතා නම් උස්ම උස් කඳු මුදුන මනෝරි සිලිකා අකම්පා සමග තරණය කරමින් හිඳිනයුරු අපට හඳුනාගත හැකිය. සැබැවින්ම අකම්පා කියවා හමාර වී මම අතිශයින් කම්පිත වීමි. මන්දයත් විශිෂ්ට ගණයේ නවකතා ලියන්නට සුරුකම්ඇති මනෝරි අකම්පා" වැනි ප් රශස්ත මට්ටමේ නවකතාවක් පාඨක දෝතට පුදන්නට ප් රමාද වූ බැවිණි. ජීවිතයේ යථාර්තය ළගආදරය සිහිනයක් වද්දී "අකම්පා නොසෙල්වී ජීවිතයට ආදරය සොයන යුරු මනෝරි ගෙත්තම් කොට ඇත්තේ අපූර්ව ලෙසිනි. විටෙක කොහේ කොතැනක හෝ ගොස් "අකම්පා" සොයා ගන්නට ඇගෙන් ජිවිතයට ආදරය කරන හැටි උගන්නට අපට සිතේ. සිංහල නවකතා කලාවේ නව මානයක් සොයා යන මනෝරි මානව ප් රේමය හා බැඳුනු ජිවිත යථාර්ථය සොයා යන්නේ අකම්පාත

පෙම්බරියගෙන් වෙන්වුණ ලූලෙක් හැරෙයි ඇළකට

දිග ම දිග ගමනක් 'ගඟ' කියා කෙටි කළේ කොහොම ද වතුරට වතුර දිය වුණ ලුණු රස රහස මුහුද ද ආඳෙකු ගෙ වංහුං තෝරෙකුට යන්නෙ කවද ද පෙතියෙකුට හාල්මැස්සෙක් මුණ ගැහෙන්නෙ ම නැතුව ද මෝරෙකුගෙ ඇස් යට අමුත්තක් දැක්ක ද ඉවුරුබඩ කිඹුලන් මොනව හරි රැක්ක ද

දහස්පෙතියා

යාන්තම් මල් වැටුණ පාරක යාන්තම් ඔය අතේ එල්ලිගෙන යාන්තම් ඔය කම්මුල් සිප යාන්තම් හිනාවෙන ... ආසාව තිබුණ මේ හිතේ.. කවදාවත් නැග්ගෙ නැති කෝච්චියක නැගලා හුඟක් දුර ගමනක් යමු ද..? හා ද..? බෑ නොකිය... මොනව හරි කියන්න ඔයා... මට පුලුවන් අහන් ඉන්න. මන් ආසම ඔයා කතා කරද්දි අහන් ඉන්න... මුළු නුවර පාරෙම මං මහන්සියක් නැතිව ඇවිදින්නම් ඔයාමන් ගාව නම්... ආදරේ කියන්නෙ ඒ දැනෙන දේට. චපලකමක් නෙමේ නම් මට තිබුණ මැරෙනකන් ඔයාට ආදරේ කරන්න. ඇත්තමයි... හුඟක්...

මියෙම් කඳුළෙන්

ආදරෙයි තවමත්

මේ ඔබේ හීන ගෙයයි.. මා ඇවිද යන්නේ ඒ හීන ගෙය මැද්දෙන්... ඔබෙ සුසුමක් හෝ නැති බව ඇත්තය... ඒත්... දිනක් ඔබ මාහඳුනා ගන්නා දිනක් එන්නේමය මා මේ හිස් ඇස් දරාගෙන බලා ඉන්නේ ඔබ ගිය තැනින් ආපසු මතුවන තුරුය. විශ්වාසය...ඔබ එනවාමය... මා ඇවිද යන්නේ ඒ හීන ගෙය මැද්දෙනි..