Confirmation Email Sent

කසුන් ගිර තරණය

50 දශකයේ උපන් ශ් රී ලාංකිකයෙකු අද වනතුරු ජීවත් වන්නේ නම් ඔහු විසින් අත්විඳින ලද සුඛ දුක්ඛ වේදිත සම්භාරයේ තරම සහ ඒ්වායේ බැරෑරුම්කම තේරුම් ගැනීමට අවශ් ය අද කාලයේ අයෙකු වේ නම් දිලීප් රෝහණ ලියූ මේ ''කසුන් ගිර තරණය'' කියවිය යුතු යැයි යෝජනා කරමි.අද කාලයේ අයෙකුට එය අපූර්ව අත්දැකීම් සම්භාරයක් ලබා දෙන අතර අප වැනි තත්කාලීනයන්ගේ මනස් යළිත් ඒ කාලයේ දිලිප් සිටි පරිසරවල ද සහ ඔහු ඇසුරු කළ විවිධ චරිත අතර සංසරණය කරවා අපේ අත්දැකීම් තවත් පෘථුල කරවයි.අඩ සියවසක් තුළ මේ රටේ සිදු වු අනේක විධ දේශපාලන සමාජ හා ආර්ථික පෙරලි ගණනාවක් මැද ජීවන අරගලයේ යෙදුණු දිලිප් ඒ අත්දැකීම් අනුසාරයෙන් ජීවිත ගමනේ දී තමන් විසින් නිරූපනය කළ

සඳක් නැංගුරම් ලූ හදක්

පසු වදන ලියන්නට කියූ බදුර්නිශාවෝ වදන පසු කර ගිය බොහෝ තැන් මේ පොතේ දී හමු වේ. එහි එන එක් කවියක දී බිරිඳට පහර දුන් සැමියකු මුණ ගැසෙයි. ගුටි කා තමන් හැර යන බිරිඳගෙන් ඔහු පසුතැවිලි වෙමින් පවා අසන්නේ එහෙම ගෙදරින් යන තරමට ම වටිනවද නිදහස යනුවෙනි. එහෙම අහන සැමියෙක් නම් මේ මුණගැහුණා මය. පහරකන බිරිඳකට එතරම් ම වටිනවද නිදහස ? එහෙම ලියැවෙන්නේ දන්නා දෙයෙන් නිදහස් වෙමින් අපේ සිතෙහි ද ඒ නිදහස පුබුදු කරන්නට හැකි අයටයි. එලෙස දන්නා දෙයෙන් අප නිදහස් කරගන්නා එවැනි තවත් කවි මේ පොතෙන් ඔබට ද හමු වේවි. මේ බදුර්නිශාගේ මුල් ම කවි පොතයි. එය ඕනෑ නම් පුපුරා යන්නටත් හැකි ලෙස සීරුවට පද ඇදපැද තද කර සකසා ගත් සංයමයෙන් යුතු කාව්

එක්තරා බෝධියකි ජීවිතය

කවියා කියවා කවිය කියවීමට පළමුව, කවිය කියවා කවියා කියවීමට හැකි නම් ඒ කවියාගේ කවි අපට මනාව වටහා ගත හැකි යැයි හැගෙයි. බොහෝ විට අප කරමින් සිටින්නේ පළමුව කවියා කියවා දෙවනුව කවියාගේ කවි කියවිමයි. එනිසා පාඨකයාට කවි මග හැරි කවියා පමණක් ඉතිරි වෙයි. "එක්තරා බෝධියකි ජිවිතය සංජිවන් ගුණතිලක නම් වු කවියාට ප් රථම කියවිය යුතු කවි එකතු වුන කාව් ය සංග් රහයකි. එලෙස පවසන්නේ, එවිට කවියාගේ සමාජ දෘෂ්ටිය කවියා ගෙන් වියුක්තව, කවියාගේ සමාජ දෘෂ්ටිය කවිවලින් කියවා ගැනීමේ අවස්ථාව පාඨකයාට හිමි වන නිසාය. සංජිවන් ගුණතිලක කවියා "එක්තරා බෝධියකි ජිවිතය තුළින් අවබෝධ කර ගන්නට වෙර දරන සමාජ සත්තාව කවි පොත කියවන ඔබට ද අවබෝධ කර ගැනීම

නුහුරු නුවරකට නුදුරුව - කාව්ය සංග්රහය

කවිය යනු තමාට නුහුරු නුවරක් නො ව නුදුරු නුවරක් බව පසක් කරවන හිමැවුම් රැසකින් යුත් මේ අභිනව කාව් ය සංග් රහය, ස්වකීය භාෂාවෙහි ශක් යතා තීව් ර කිරීමට පොහොනා කෞශල් යයකින් යුත් කවියකුගේ ප් රයයෙකැ යි ඉඳුරා පවසමි. තමා විසින් භාවිත අත්දැකීම. එකී අත්දැකීමෙහි නො වූ විරූ සියුමු ස්වරයක් දක්වා එසැවීම කෙරෙහි මංජුල පී. පෙරේරා දක්වා ඇති සාවධානය පැසැසුම් කටයුතු ය. යම් ආනන්දයක් විසින් ආකර්ෂණය කරනු ලැබ එමඟින් ජීවිතයේ යම් චීක දේශයක් වෙන අන්තර්දාන විෂයක නැණ කිරණක් විහිදාලීමට කවියා ප් රෝත්සාහි වන අයුර අගය කළ යුතු ය. බුද්ධිවාදී යමක් වුව, යම් සංවේදනාවකින් යුක්ත ව, පද සංඝටනාවෙහි ම ඵලයක් ලෙස දැනැවීමට අප කවියා උත්සුක වන

බ්රහ්ම විහාර භාවනා

ගිං ගඟේ විලාපය

සිංහරාජ අඩවියේ අවසාන කඳු ප් රාන්තයක සිට, නිම්න, කෙත්බිම්, හෙල්වැටි අතරින්, මිනිසුන්ගේ සුවඳ සොයා ගිං ගඟත් සමග ඔහුගේ කවිකම ගලා ආවේය. නන්දන වීරසිංහ කවියාගේ ගඟක් වන් ඒ කවි මගේ පළමුවන ජයග් රාහී තීර්ථය මෙතැනයි. දකුණු පළාතේ ගොවි බිම්වල වෙසෙන මවුපිය සහෝදරයන්ගේ ගේහසිත ජීවිතයේ, වියවුල් සහ දෝමනස්ස සහගත ස්වභාවයත් ඔවුන්ගේ ආදරය සහ ප් රහර්ෂයත් දෙස නන්දන සිය මානවවාදී ඇසට කඳුළක් නගා ගෙන බලා සිටියි. කාඩිය මෙන් කටුක වූ ජීවිතයේ වධ වේදනා චෂකය මිහිරි වන, පථ් ය වන දවස පිළිබඳ ප් රශ්න කිරීම ඔහුගේ ඉංගිතයක් තුළ රඳා පවතී. එහි අවශ් යතාව ඔහු ඥානනය කරයි. හෘද ස්පන්දනයෙන් යුක්ත සංකල්ප රූපත්, රූපාකාර්ථ දනවන වාගාලාපත්, ජන කවියට

පිය හසර

විල මැද සටන

කොන්ස්තන්තීන් පවුස්තොව්ස්කි (1892-1968), උසස් ගණයේ කෙටිකතා සහ නවකතා රැසක් ලොවට දායාද කළ ප් රතිභා සම්පන්න සෝවියට් ලේඛකයෙකි. ඔහු සිය නිර්මාණ තුළ, හැම විටෙක පාහේ මානව හිතවාදයට සහ භාවමය සංකල්පනාවන්ට මුල් තැනක් දුන්නේය. සිය නිර්මාණ හරහා ගැමි ජීවිතයේ සුන්දරත්වය ලොවට කියා දුන් පවුස්තොව්ස්කි මානව හැඟීම් සියුම් ලෙස විස්තර කිරීමට රුසියෙකි. 1917 ඔක්තෝබර් විප්ලවයට පසුව සෝවියට් රතු හමුදාව සහ ප් රති විප්ලවීය සුදු හමුදාව අතර ඇවිළුණු සටන් වසර කිහිපයක් පැවති අතර, මෙම කෙටි නවකතාවෙන් එහි සියුම් පැතිකඩක් විස්තර කෙරෙන්නේය. රුසියානු උතුරුකරයේ කරේලියා ස්වයං පාලන ප් රදේශයේ පිහිටි ඔනේගා සහ ලැදෝගා විල් අවට සිදුවූ සටන්

තනිකමේ ඝෝෂාව

ඈත අතීතයේදී සක්වාලිහිණීය තුළින් මහගම සේකර හමු විය මට සමින්, ලෙයින් හමු වී නොමැති ඔහු මගේ හිතේ ඇඳි සදා මිතුරෙක් විය නෑනෙකු හමු වී නොමැති මට දුකට කියන සීපද තුළින් හමු වූ නෑනා අදත් මා පසෙකින් සිටී අදත් ඇගේ කටින් සීපද අසන්නට ගීරව් එනවා පෙර පුරුද්දට ඇගේ කරට මල් මාලා ගොතන්නට මදු මල් පිපෙනවා හේනේ වැට දිගට අදත් ඇගේ පහස ලබමි මම

කන්ද හැඬුවා හොරෙන්

''කැළලක් ඇතිය නොමැකෙන ඔසුවක් නොමැති මෙදියත'' මම නොව මුසා නොකියන කැඩපත එලෙස පවසත

ලිහිණි පියාපත්

මේ ගසට ගල් ගසන්න

නිශ්චිත දේශපාලනික ආස්ථානයක සිටගනිමින් එම භූමි කලාපය සිය කවිය නැමැති මුදුන් මුල්වලින් හා කිරි මුල්වලින් පොහොණි කරමින් මධුරංග ගමන් ගත් දුශකයන් තුළ ඔහුගේ කවියේ මුවහත තියුණු වී ඇත්තේ දිලිසෙන ලෙසිනි. එය පොරෝ තලයේ වානේ කොටස ශක්තිමත් වන්නා සේම මුවහත දිලිසුම් නැගීමකි. කුමන හෝ ජීව භක්ෂක ගසක් අසල මධුරංගගේ කවිය ජීවිත ආශා දුල්වන්නේ ඒ නිසාය. මෙය සුකර කටයුත්තක් නොවේ. භාව කලාපයට වඩා අර්ථ-දෘෂ්ටි කලාප ඉස්මත්තට ගන්නා හෝ අවම වශයෙන් සමතුලිතව තබා ගන්නා කව්යට, පාවාඩ නොඑළෙන වත්මනක මධුරංගගේ කව්ය අලුතින්ම ඇළක් හා ගඟක් කණිමින් සාහිත් යයේ උඩුගම්බලාදු පිහිනීමකි. මේ සියලු අසිරිමත් ප් රතිඵලයන්ගේ මූලම බීජය මධුරංග මනුෂ් යයෙක